Ancient Sceming
Ik spring op de vampier voor me af, en krijg hem tegen de achterkant van de schuur aan, waar ik hem net zolang vasthoud, tot Jasper me terug roept.
‘Goed werk Jesse. Ik weet zeker dat jij lang mee gaat.’ Trots kijk ik de groep rond.
‘Pff, opschepster,’ hoor ik iemand sissen, die ik meteen een woest blik toe werp.
Ik hoorde gegrauw naar Jesse. Ik keek over mijn schouder, afwachtend, op een aanval. Behendig of niet. Ja, ik was gek in mijn hoofd. Het deed me altijd plezier te zien hoe mensen elkaar te lijf gingen...
Het gevecht werd aangetoond door een woest gegrauw van haat.
Twee lichamen dansten, ontwijkend voor de pijn.
Jesse POV
Ik was aan het verliezen. Ik geef het niet graag toe, maar ik was aan het verliezen. Degene voor me was een newborn, nog geen twee dagen oud, niet veel tactiek, maar veel kracht. Heel veel kracht. En ik moest het niet van mijn kracht hebben. Ik spande me in, maar de newborn kreeg me tegen de muur aan. Smekend keek ik naar Jasper, die voor de rest van het leger was gaan staan.
Jasper pov:
Ik keek lachend naar het gevecht. Ik wist dat het oneerbiedig was maar toch... Jesse keek me smekend aan, en het enige wat ik schonk was een glimlach. De newborn had niet veel moeite gedaan om haar aan de kant te vegen, en dat idee deed me walgen. Nu moest ik ze uit elkaar halen ook.
"Oké nietsnutten. Genoeg!" zei ik, en duwde ze uit elkaar. De newborn keek kwaad, en ik wist dat hij binnenkort wraak op haar zou nemen.
"Pauze" riep ik, en ik verdween naar Maria.
Ik zakte op de grond neer, voelde me verslagen. Net als vroeger, mijn vader behandelde me als een jongen- vandaar dat ik ook Jesse heet, in plaats van Josephine ofzo- terwijl ik daar helemaal niet goed in was, en ben. Ik zucht, en leg mijn hoofd op mijn knieeën. Nou ga ik er aan ook.
Toen rook ik wat. Ik spitste mijn oren en hoorde diezelfde newborn op me af komen. Vliegensvlug vloog ik opzij. Kijk, snelheid en tactiek- daar was ik goed in. Ik ontweek de newborn snel, en hapte naar zijn schouder toe, die ik te pakken kreeg ook.
"Meester! Er wordt weer gevochten!" riep een wanhopige indringer naar me. Ik was net aan het zoenen met Maria...
"Vervloekte tuinkabouters!" ik rende naar het geluid toe. Er werd luid geschreeuwd. Jaja, ik kom al... En ja hoor, zoals ik al had gedacht, de twee waren elkaar al weer in de haren gevlogen.
Ik zag dat Jesse een tandafdruk in Jerremy's schouder had achtergelaten. Ik wierp een ongunstige blik toe. Ze deinsde terug. Ik zorgde ervoor dat Jerremy ergens veilig te liggen kwam, zodat de pijn langzaam kon wegtrekken, en ging achter Jesse aan...
Oké, nu was ik bang. En ik dook dan ook Doodsbang in een hoekje weg, bang dat Jasper me van kant zo maken. Ik wilde dat ik lang haar had, zodat ik me erachter kon verbergen. INeengedoken keek ik naar de grote, pezige vampier voor me, die me nog geen halfuur geleden had gezegd dat ik nog wel even meeging.
'Alsjeblieft,' wist ik over mijn lippen te krijgen.
Ik moest in mezelf lachen toen ik haar angst hoorde. Dom kind! Ik greep haar bij haar schouder en trok haar mee naar een houten huisje. Daar zaten Peter en Steve, die beiden hielpen bij het 'opvoeden' van de newborns. Ik smeet haar neer op een ligbank.
"Ze heeft pit" mompelde ik, en lachte vals. Ze kroop zo ver mogelijk van me vandaan, maar dat hielp niet. Ik kwam dichterbij terwijl ik zei:
"Nou popje..."
Langzaam begon me iets te dagen. Ik kwam overeind en gaf een grauw, en boos sprong ik van de ligbank af. Echt niet! Never. Nooit. Niet! Ik nam een aanvalshouding aan. “Kom maar op” straalde ik uit. “Als je mij wilt, moet je je best ervoor doen!” Ik probeerde bij de deur te komen, maar die werd versperd door een van die gasten, Peter geloof ik. Ik probeerde me dan maar vast te bijten in zijn nek, maar werd naar de andere kant van het huisje gesmeten.
Ik lachte. Steve liep naar haar toe, tilde haar op van de grond en hield haar stevig vast.
"Klein klein kleutertje..." zei hij. Terwijl hij haar een kus op de wang gaf. Ik pakte een flesje bloed van de tafel en klokte die halfleeg.
"Jij ook?" vroeg ik, en gaf het flesje aan haar. Ondertussen haalde ik een lok uit haar gezicht. Mijn gezicht was nog nooit in zo'n glimlach getrokken door de acties van zo'n newborn persoontje!
Ik rukte het flesje uit Jaspers handen en dronk ‘m in één teug leeg. Volgens mij was ij niet heel snugger- bloed geeft kracht. Ik probeerde me los te wurmen. Ik was niet meer bang, eerder boos. Die dude die me vasthield was erg sterk, ofschoon hij geen newborn meer was. Het lukte me om hem een trap te geven- die ik meteen drie keer zo hard terug kreeg. Toen staarde ik boos Jasper aan.
Jasper pov:
Het meisje probeerde zich weer los te rukken. Maar hoe wild ze ook aan het schoppen en slaan was, ze kwam niet uit de armen van Steve.
"Kalmeer liefje!" lachte ik, en pakte haar hoofd vast.
"Hou op!" schreeuwde ze, Steve schudde haar heen en weer.
Ik nam haar van hem over en bekeek haar. Ze leek doodsbang.
Ik verslapte mijn greep en pakte haar hand vast, en kuste haar op haar lippen.
Jesse pov
Ik beet zo hard als ik kon op zijn tong en hield mijn mond daarna stijfgesloten, en probeerde nog steeds lso te komen.
Uiteindelijk gaf ik op, en besloot ik gewoon niet mee te werken. Gewoon heelmaal niets te doen.
‘Braaf,’ mompelde Jasper, en drukte me tegen zijn lichaam.
Ik gniffelde en kuste haar opnieuw. De pijn van haar beet deed me niks. Ik was die pijn al gewend. Ik sleepte haar mee naar de ligbank, war ik haar dit keer voorzichtig op legde. Ik ging naast haar zitten, en haar lichaam probeerde omhoog te komen, maar ik duwde haar weer terug.
Ik glimlachte, en gaf haar een kus. Peter en Steve verlieten het huisje. Nu waren we alleen.
Ja, we waren alleen.
[…]
Ik liep ongeveer een uur of twee later alleen door het “kamp” heen. Ik werd van alle kanten aangestaard.
‘Hoer,’ fluisterde iemand. Ik slikte, maar als ik nu zou vechten, dan zou het allemaal nog een keer gebeuren. En alles behalve dat. Ik hoorde Jasper achter me aan komen.
‘Jesse,’ zei hij. Ik verstijfde. ‘Ik wil dat je voortaan de uitjes in de stad leidt. Je bent een geboren leider, denk ik zo.’
‘En waarom dat nou weer?’ vroeg ik timide. Hij grijnsde, en kwam dichterbij.
‘Ik denk dat je wel weet waarom.’ Ik slikte.
Ik lachte naar haar, en gaf haar een kus op haar lippen.
Ze verstijfde, want opeens waren er meer ogen op ons gericht dan eerst.
"Ze zijn gewoon jaloers" mompelde ik, en keek naar hun.
"Wat is er? Kan je niet tegen wat ontspanning?" vroeg ik aan een jonegn die ons aan zat te gapen. Ik lachte vals en zoende Jesse weer
‘Jasper! Wat denk jij daar aan het doen te zijn?’ zei ineens een luide stem. Jasper maakte zich los, en draaide zich om. Ik zag Maria staan.
‘Ze verleidde me, Maria!’ riep hij. Ik keek boos op, maar Jasper gaf me sneaky een waarschuwende blik, en ik keek weer naar de grond. Maria’s gezicht verwrong van woede.
Maria kwam op ons af, en bekeek haar.
"Slet" zei ze, en spuugde in haar gezicht. Ze greep haar bij de arm en bracht haar naar het midden van ons kamp.
"Jij kan beter rotten in de hel, want de aarde lijkt geen goede plek voor je te zijn, vuile hoer!" zei Maria.
"Ik verdien er tenminste nog geld mee! Jij doet het gratis!" bracht ze erin tegen. Maria was woedend...
Wat zei ik nou weer?! Ik werd verdomme gedwongen! Hoe…? En waarom was ik ineens zo boos, in plaats van dat bangige dat Jasper zo graag wilde? Ik snapte er helemaal niets meer van. Maria vloog me naar de keel, maar ik bukte, zodat ze over me heen vloog, en als de wiedeweerga vloog ik er vandoor, het bos in.
JAsper pov:
"Haal haar!" commandeerde Maria. Ik rende achter haar aan. Ik had haar in het vizier, en greep haar vast.
Ze trapte en trapte, tot ze kalmeerde in mijn gespierde armen, en ik in haar oor fluisterde:
"Over een uur bij de haven, dan ontsnappen we samen!" zei ik, en liet haar gaan. Ik liep terug en loog tegen Maria.
"Ze is ontsnapt." mompeld eik. Ik kreeg een paar klappen, maar ze liet het gelukkig daarbij ook zitten. Gelukkig...
Ik snapte er de ballen van. Waarom deed ‘ie nou weer zo aardig? Maar ik gign naar de haven, en wachtte.
En wachtte.
De zon begon op te komen, en Jasper was er nog niet. Ik sprintte terug naar het kamp, toch wel een beetje in de steek gelaten, zo voelde ik me. In het kamp zag ik een groot vuur branden. Dus er waren weer mensen opgeruimd. Jasper stond in het vuur te staren.
Ik draaide me om, en keek haar aan. Mijn ogen waren gevuld met leegte.Ze liep langzaam naar me toe, en schrok van mijn arm. Ik keek er grijnzend naar. Ja...Dat was mijn straf...
Er zaten allemaal littekens op, maar ik ben krachtig genoeg geweest om het te laten gaan. Zo is Maria nou eenmaal. En zo was mijn straf...
Ik kan je woede voelen, meisje, ren weg…
‘Jasper, wat…?’ Ik legde mijn hand op zijn schouder, die hij meteen afschudde. Ik bestudeerde zijn gezicht, en kreeg een schok. Ik kreeg beelden door, beelden van wat er net gebeurd was. Hoe wist ik niet, en het was dan ook voor eht eerste.
Volgens mij keek ik in iemands verleden. Ik zag twee mensen wegrennen, en niet zo zacht ook.
Peter en Charlotte.
Nee, nu kon ik niet meer leven. Peter was mijn beste vriend. En Maria wou hem verwoesten. Ik moest hem verwoesten, als laatste. Ik gromde, en draaide me weer om naar het vuur. Ze waren ontsnapt, ik wou dit niet!
Ze pakte mijn hand. Ik was zo boos. Ik kon me niet bedwingen. Ik grauwde een woest gegrom, en scheurde haar aan stukken. Ik gooide haar in het vuur. Ik slikte, en schrok van mijn reactie! Nee! Ik greep mijn hoofd vast en martelde mezelf met pijn. Wat. Heb. Ik. Gedaan?!
Reageer (1)
wat hebben we toch een sexy verhaal geschreven niet?
1 decennium geledenWe rock!