1)Onderweg

Ik kijk uit het raam en het uitzicht is zo mooi!
Dat is mijn favoriete deel aan de reis, het uitzicht op Forks, maar vandaag vind ik het niet zo mooi als anders. Ik wil gewoon naar ome Charlie en Bella! Ik haal diep adem om kalmer te worden. Ik ben er binnen een paar uurtjes.
Uren dat klinkt zo vreselijk lang. Mama praat met papa over zijn komende wedstrijden en soms praten ze Spaans als ze iets zeggen waarvan ze niet willen dat ik het weet. Vast iets over mijn verjaardag. Wedden?
Ik neem mijn fotoboek uit mijn tas.
Er zit nog een foto bij van de Cullens en Bella van voor ze met Edward trouwde. Ze valt op tussen al die perfecte mensen met hun bleke huid. De Cullens zitten op een witte bank en Bella ligt in Edward's armen. Ze ziet er zielsgelukkig uit. Als je ziet hoe ze naar hem kijkt is het duidelijk dat ze smoor op hem is. Ze kijkt alsof ze het grootste lot heeft gewonnen. Ik heb de Cullens eigenlijk nooit echt bekeken. Vroeger wel, maar na een tijd keek ik alleen nog naar Bella. Waarschijnlijk omdat ik haar mis.
Ik bekijk de Cullens voor het eerst sinds ik weet niet wanneer weer.
Ik schrik een beetje van hun onmogelijke perfectie. Het valt harder op als je echt kijkt. Hun gezichten zien er zo...film achtig uit. Hun haar zit heel erg goed en hun kleren waren erg duur en allemaal nieuw.
En ik wordt eigenlijk een klein beetje bang als ik naar ze kijk...
Ik kijk naar Bella en zie hoe zorgeloos en gelukkig ze is en daardoor weet ik dat ik niet bang moet zijn. Ik kijk eens goed naar Edward.
Mijn schoonbroer. Ik snap wel dat Bella verliefd op hem is. Zoals hij naar haar kijkt. Ik stel me voor dat hij een harnas draagt en dat Bella in een toren opgesloten zit en bewaakt wordt door een woeste draak. Ik weet zeker dat hij haar binnen vijf minuten zal bevrijden. Ik speel het sprookje af in mijn hoofd.
'Er was eens een beeldschone prinses.
Ze was zo mooi dat alle ridders en prinsen met haar wilden trouwen.
Ook een grote tovenaar was verliefd op haar. Maar de prinses hield niet van hem omdat hij gemeen was. En de prinses was juist heel lief.
Dus de tovenaar werd dan zo boos dat hij de prinses opsloot in haar kamer en haar ouders en alle mensen van het paleis in steen betoverde. En om ervoor te zorgen dat niemand erbij kon liet hij haar bewaken door een draak die alleen hem erlangs liet. Elke dag kwam hij om haar te vragen me hem te trouwen, maar de prinses keek hem niet meer aan. Hij bracht haar mooie jurken en dure juwelen, maar de prinses keek nog steeds niet naar hem. Hij werd kwaad en zei haar dat hij over een jaar terug zou komen en dat ze dan willen of niet met hem zou trouwen!
Hij kende een recept voor een liefdesdrank, maar daar had hij een jaar voor nodig én-om het echt goed te laten werken-een haar van haar ware liefde. Maar hij wist niet wie dat was dus zorgde hij ervoor dat iedereen in het hele land hoorde dat de mooie prinses Isabella opgesloten zat in haar kasteel en zou trouwen met de jongen die haar bevrijde. Er kwamen jongens uit het hele land van koene ridders tot edele prinsen en zelfs eenvoudige boeren. Maar geen van hen hield genoeg van prinses Isabella om haar te kunnen bevrijden.
Prinses Isabella wist wie haar zou kunnen bevrijden want ze was al verliefd op een jongen, maar die was gaan varen en zou met wat geluk net op tijd zijn om te voorkomen dat de tovenaar met haar trouwde.
En inderdaad toen er nog maar twee dagen over waren en de tovenaar besloot dat het drankje zo ook wel goed zou werken kwam Edward aan. Hij wilde naar het kasteel om de ouders van Isabella te vragen of hij met hun dochter mocht trouwen, maar een jongen vertelde hem van de draak. Dus reed Edward nog sneller naar het kasteel en zag de draak meteen.
Hij zag ook dat Isabella voor haar kamerraam zat en hij riep:
"Liefste ik zal je bevrijden!" maar de prinses kon hem niet horen.
Ze wilde echt niet trouwen met die gemene tovenaar, maar ze wist heel zeker dat hij er wel voor zou kunnen zorgen dat ze dat wel deed. Edward merkt dat de prinses hem niet hoort dus hij gaat dapper op de draak af. De tovenaar-die op weg was om Isabella het brouwsel toe te dienen-had Edward wel gehoord. En een beetje tovenaar herkent ware liefde als hij die ziet. Hij loopt op Edward af die probeerde een manier te verzinnen om langs dat monster te komen.
"Kan ik je helpen jongeman?" Edward was blij dat hij wat hulp kreeg, hij wist niets van draken vechten.
"Ja, het meisje daarbinnen wordt bewaakt door die draak. Ik wil hem doden en met het meisje trouwen," zei hij. De tovenaar keek eens goed naar Edward en zei.
"Jongen als jij haar ware bent dan kan je die draak verslaan. Want alleen haar ware kan voorbij de draak komen. Maar ook haar ouders zal je moeten bevrijden. En daarvoor heb je mijn hulp nodig. Doe één van je haren in dit brouwsel. Dat is alles wat ik nodig heb." Edward bedankte de tovenaar en gaf hem waar hij om vroeg.
En dan nam hij zijn zwaard en dode de draak in een oogwenk. Hij keek naar het raam maar kon Bella niet meer zien. Hij liep naar binnen en wilde naar haar kamer. Maar die zat op slot De tovenaar was binnen en wilde Isabella het brouwsel laten drinken, maar de prinses bleef maar zeggen dat ze nog een dag had en dat ze hoe dan ook nooit van hem zou houden. De tovenaar werd weer kwaad en bracht haar in een magische slaap. Toen liep hij naar buiten en schrok toen hij Edward zag. Hij had eigenlijk niet gedacht dat die het zou halen, maar hij had zich dus vergist.
"Jij hebt haar opgesloten!" riep Edward kwaad.
"Goed gezien. Maar je kan nu niets meer doen! Het enige wat haar uit die slaap kan halen is mijn brouwsel en als ze dat inneemt dan denkt ze dat ik haar ware ben! En dan zal ze eindelijk met me trouwen!" Hij lachte hard en liet Edward achter, maar hij liet de deur open staan en Edward liep naar binnen. Daar zag hij de mooie Isabella liggen en hij ging aan haar bed zitten.
"Sorry liefste, ik heb mijn best gedaan," fluisterde hij en hij kuste haar voor een laatste keer. En toen...
"Amy, wordt je wakker? We moeten er af." O, ik ben in slaap gevallen. Het fotoboek licht nog op mijn schoot op dezelfde pagina met de Cullen familie foto. Ik klap het dicht en ga met mama en papa van het vliegtuig af. Nog even en dan ben ik er. Tijdens de auto rit denk ik aan prinses Isabella en haar Edward. Ik weet zeker dat ze het hier mooi zouden vinden. Ik weet eigenlijk niet meer goed hoe het verhaal afliep. Één van Bella's zussen had het voor me geschreven. Maar het was zeker weten een nog lang en gelukkig.