Hoofdstuk 31.

Ik loop het huis binnen en probeer te ontdekken waar Samir uithangt zodat hij mijn jurk niet zal zien. Het brengt ongeluk als de bruidegom de jurk voor de bruiloft ziet. En ik zit zeker niet op ongeluk te wachten. Ik hoor Samir in de woonkamer tegen Damian praten dus ik hol snel de trap op om mijn jurk weg te hangen. Daarna zal ik Samir eens goed moeten verbieden dat hij niet meer in mijn gedeelte van de kledingkast mag komen. ‘Aimee’ roept Samir zacht en ik hoor zijn voetstappen op de gang. Snel hang ik de jurk weg en gooi het tasje waar de sieraden en schoenen inzitten ook in de kast. Ik trek de deur net op tijd dicht want Samir wandelt de slaapkamer gewoon binnen. ‘Je mag niet in de kast’ zeg ik meteen. Samir grijnst naar me en loopt op me af en slaat zijn armen dan strak om me heen . Met een arm houdt hij me vast en met de andere probeert hij de kast open te maken. ‘Nee, niet doen’ gil ik terwijl ik mezelf bevrijdt uit zijn wurggreep en mezelf voor de kast plant en hem boos aankijk. Hij trekt een zielig gezicht en ik schud mijn hoofd alleen maar. Samir slaat zijn armen opnieuw om me heen en laat zijn hoofd op mijn schouder rusten. Zijn adem kriebelt in mijn oor en in mijn nek en ik moet er zachtjes door giechelen. ‘Waarom mag ik je jurk nou niet zien?’ zeurt Samir terwijl hij zijn handen onder mijn t-shirt laat glijden. ‘Dat brengt ongeluk, dat had ik je al verteld’ zucht ik zachtjes. ‘Maar ik wil weten hoe mooi je gaat zijn’ zeurt hij terwijl hij zijn lippen in mijn nek drukt. ‘Dan moet je nog even wachten’ giechel ik. Samir zijn haar prikt in mijn wang en hij kijkt me aan. ‘Maar ik wil het nu weten’ zeurt hij. Ik schud mijn hoofd en glimlach naar hem. Hij neemt geen genoegen met mijn antwoord en drukt zijn lippen tegen de mijne. ‘Alsjeblieft’ smeekt hij als hij me weer aan kijkt en met een hand langs mijn wang streelt. Ik schud mijn hoofd en mijn glimlach wordt alleen maar breder als ik zijn zielige gezichtje zie. ‘Je verpest je eigen geluk, Samir’ zeg ik terwijl ik met een vinger in zijn wang prik. ‘Ik wil alleen maar weten hoe grote kwijlbak ik moet meenemen’ slijmt hij. Ik schud mijn hoofd voor de laatste keer en kus hem op zijn wang. ‘Misschien ben ik wel helemaal niet zo mooi als jij denkt’ mompel ik als ik de slaapkamer uitloop om bij Damian te gaan kijken. Ik vertrouw Samir dat hij niet in de kast zal kijken en nu gewoon braaf naar beneden gaat. Maar ik hoor hem niet naar beneden in plaats daarvan voel ik zijn armen om mijn lichaam. ‘Aimee’ fluistert hij in mijn oor. Mijn nekhaartjes gaan overeind staan van zijn stem. ‘Zeg nooit dat je niet mooi bent, want al draag je een vuilniszak, je bent prachtig’ zegt hij. Daarna word ik omgedraaid en kust hij me zacht.