025

“Ryan, wat denk jij.” Ik showde het shirt wat ik aanhad aan mijn stylist. Ryan was een goede vent, hij was een soort broer voor me. Als ik me niet lekker voelde was hij er die me probeerde op te vrolijken. Hij knikte. “Ik vind het wel stoer staan. Draai is.” Ik deed wat hij vroeg en draaide een rondje. “Slomer.” Ik zuchtte. Heel langzaam draaide ik nu rond. “Ja, het zit mooi.” Ik keek hem glimlachend aan. “Maar ik zou het nu nog niet aandoen.” Ik knikte begrijpelijk. Hij liep mijn kleedkamer weer uit.

Ik trok mijn shirt over mijn hoofd heen, de deur hoorde ik open gaan. “Sexy.” Hoorde ik haar mooie stem. Ik grinnikte, gooide mijn shirt op de stoel die het dichtste bij mij in de buurt stond en draaide me om. Ze kwam op me afgelopen. Haar haren bewogen met een prachtige beweging op en neer. Ze sloeg haar armen om me heen. Ik trok haar tegen me aan. Ze grinnikte wat haar schattig maakte. Ik drukte een kus op haar wang. Daarna kuste ik haar zachte lippen, die kus ging overig om in een tongzoen die voor mijn gevoel maar kort was.

Selena ging zitten op mijn shirt, die op de stoel lag. Ik keek haar lachend aan. “Macht dat wel?” “Uh, wat?” vroeg ze niet-begrijpend waardoor ik nog een beetje harder moet lachen. “Je zit op mijn shirt.” In een vlugge beweging stond ze op. “Sorry.” Mompelde ze. “Maakt niet uit.” Ze gooide het shirt naar me toe, ik ving hem op tijd op en legde hem over het kledingrek heen. Selena was weer gaan zitten. Ik liep naar haar toe en trok haar omhoog. Ze keek me fronsend aan. “Ga aan de kant.” Ze deed onbegrijpelijk wat ik vroeg. Ik grinnikte en ging zitten. “Kom.” Ik pakte haar handen vast en trok haar naar me toe. Ze ging op mijn schoot zitten met haar gezicht naar mij toe. Ik drukte mijn lippen op die van haar. Weer volgde er een tongzoen nadat ik ongeduldig met mijn tong tegen haar lippen had aangetikt.

“Ik heb gehoord dat dat meisje hier blijft. Op tour bedoel ik.” Ik knikte. “Dat vind je toch niet erg, hoop ik?” ze schudde haar hoofd en glimlachte. “Ze lijkt me heel aardig.” “Ze is echt heel aardig.” Verzekerde ik haar. Ze glimlachte nog steeds. “Dat geloof ik ook.” “Wat wil je vragen?” vroeg ik aan haar. Ik wist namelijk dat ze iets wilde vragen. “Nou.” Begon ze twijfelent. “Waarom blijft ze hier?” “Dat zijn persoonlijke redenen.” Mompelde ik. “Mag ik die redenen niet weten?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik zou je het graag willen vertellen, Selena. Maar ik kan dat niet.” Ze knikte. “Is goed.” En drukte een kort kusje op mijn lippen. Ze stond op. “Ik moet gaan Justin, want je moet zo op.” We zeiden elkaar gedag.

Ik heb zometeen mijn engelse presentatie en ja ik ben nu al zo zenuwachtig als wat. En ik schrijf pas maandag weer want vanavond ga ik naar dierentuin, plus daarna ga ik op kamp tot en met zondag.