023

“Kom, ik stel je voor aan iedereen.” Hij trok me gewoon mee of dat ik het nu wel of niet wou. Hij zei van iedereen de naam, maar ik onthouden ze geen van alle. Als laatste stelde hij me voor aan een goed uitziende vrouw. Ik schatte dat ze ongeveer 35 jaar was. “Dit is mijn moeder.” Zei Justin trots. Zijn moeder keek me glimlachend aan en stak haar hand uit. Ik schudde haar hand. Ze leek me aardig. “Ik ben Pattie.” Glimlachte ze. Automatische glimlachte ik terug.

Alweer trok hij me mee. “Waar gaan we heen?” vroeg ik een tikkeltje verontwaard. Hij haalde nonchalant zijn schouders op. “Ergens.” Was zijn te makkelijke antwoord. Even later kwamen we een grote zaal binnen. Zo te zien vond hier het concert plaats. Er was namelijk een podium, en de zaal stond voel met stoelen. “Wow.” Mompelde ik. Hij grinnikte om mijn reactie.

Hij had inmiddels al mijn hand losgelaten en liep naar het podium toe. Ik schokte met moeite achter hem aan. Hij liep wel niet hard, maar wel te hard voor mij. “Wil je alsjeblieft niet zo snel lopen.” Hij keek om en lachte. Zo aardig als hij was stopte hij even tot dat ik weer naast hem stond. Nu liepen we langs elkaar.

We gingen zitten op de stoelen die er stonden. Hij zat links van me. Helemaal vooraan. Ik bestuurde alle mensen die op het podium aan het werk waren. “Ze moeten alles opbouwen.” Legde Justin me uit toen hij zag dat ik nogal naar de mannen keek. Ik glimlachte. Voor even werd er weer niets gezegd. Dit voelde niet ongemakkelijk. “Je moeder lijkt me aardig.” Verbrak ik de stilte. Hij keek naar me en knikte. “Dat is ze ook.” Glimlachte hij zijn tandenbloot. “Je bent trots op haar hé?” Hij knikte. “Ze heeft zoveel voor mij gedaan, en daardoor ben ik ook hier.” Zijn woorden inspireerde me. “Hoe oud was ze?” Eerst leek hij mijn vraag niet te snappen maar toen hij erachter kwam dat ik bedoelde hou oud zijn moeder was toen Justin geboren werd gaf hij toch antwoord. “Achttien.” “Wow.” Was mijn enige reactie. Achttien vond ik namelijk een jonge leeftijd om aan kinderen te beginnen. Ik zag mezelf over twee jaar nog geen kind hebben. “Vind je het jong?” Ik knikte voorzichtig. Hij keek me glimlachend aan. “Het is ook jong. Het was ook moeilijk voor haar.” Ik knikte begrijpend. “Ze kon niet uit, want ze had mij. Ze had niet veel geld. Maar dat maakte haar niet uit. Ze wilde alleen maar liefde geven.” “Dat is echt lief.” Hij grinnikte. “Ze is geweldig, mijn nummer een fan.”

Zouden jullie dit verhaal willen lezen?
En ik weet nog niet of dat ik dit weekend activeer. Of ja, ik niet maar iemand anders. Ik heb namelijk nog geen tijd gehad om vlug vooruit te schrijven dus dit moet ik nu en morgen nog gaan doen. Maar na deze week heb ik genoeg tijd, want dan is het voetbalseizoen afgelopen.