25. Flirting, Fighting and not knowing

Blaise stond naast haar. 'Lukt het allemaal met je dagboek?' Ze knikte. 'Hoe gaat het?' Vroeg ze. 'Goed, op een paar punten na dan.' 'Wat dan?' Hij grijnsde. 'Zoals dat ik tijdens de lessen slecht uitzicht heb, en daarmee bedoel ik Draco of Patty op andere mensen die ik niet mag. Dat het koud begint te worden. En dat jij nog niet hier weg mag.' Ze kijkt hem glimlachend aan. 'Dat is lief.' 'En!' Zei hij teleurgesteld, 'Ik niet knapper kan worden dan dit.' Ze lachte, 'Ach je hebt ook zo'n mooi koppie!' 'Precies!' Ze schoot in de lach. 'Als je erom gaat lachen ga ik maar hoor.' Zei hij beledigd. 'Wacht meende je het serieus?!' 'Ik ben weg hier!' 'Blaise wacht nou!' Blaise kwam terug. 'Geintje! Dat boos zijn dan -Ik heb dus echt wel een mooi koppie-, maar ik moet echt gaan. Huiswerk.' Ze knikte en Blaise verliet de ziekenzaal weer.

Fred, George en Ginny stonden naast haar bed. Ze waren bezig met grappige gezichten trekken die Omber eerder had gedaan. Tot nu toe was Fred de beste erin. 'Ik vraag me af of ze ooit een permanente gif heeft binnengekregen.' Zei Fred. 'Hoezo?' Vroeg Ginny. 'Kijk naar haar snap je het.' Olette en George waren de enige die het begrepen want Ginny keek alleen maar een beetje raar en verbaasd. 'Wat bedoel je?' 'Hij bedoelt,' Zei Olette nog half lachend, 'Dat ze nogal gestoord is en dat straalt ze overduidelijk uit.' Ginny begreep het en grinnikte. 'Je kunt haar kleren van mijlen ver nog zien.' Zei ze. Ze schoten allemaal weer in de lach. Je kon echt met ze lachen. 'Maar nu even serieus,' Zei Fred. 'Deze schoonheid kan nog steeds niet lopen?' Ze schudde haar hoofd. 'Wat schattig, maar als het moet draag is deze schoonheid wel.' Ze keek hem fronsend aan. 'Dat is lief, maar ik hoef niet gedragen te worden. En ik ben vast te zwaar voor je.' Hij keek haar met grote ogen aan. 'Deze schone dame is niet zwaar!' Ze fronste en keek Ginny vragend aan. 'Wat doe je nou?!' Zei George opeens. Ze keken hem verbaasd aan. 'Ik mag toch ook doen wat jij doet.' Zei Fred grijnzend. 'Niet bij haar! Jij merkt ook wel wat ik doe en dan doe je dat! We zijn broers, tweelingen! Dan moet ne me dit ook wel gunnen.' Zei George woedend. Olette keek verbaasd naar wat de ene afvuurde naar de anders. 'Ge ergens anders ruzie maken!' Riep Ginny. Ze keken haar boos aan, keken naar Olette met een glimlach en verlieten nog steeds woedend op elkaar de zieken zaal. 'Het was maar een grapje!' Zei Fred en de rest konden ze niet horen omdat George woedend was geworden. 'Goed gedaan Olette, hun eerste echte ruzie.' Olette keek haar verbaasd aan. 'Wat heb ik gedaan?' 'Heb je... en dat... Dit meen je niet!' Zei Ginny, 'Had je überhaupt wel door waar de ruzie over ging?' Olette schudde haar hoofd. Verbaasd keek ze Olette aan, 'Heb je echt... Meen je nou... Waarom... Serieus?' Zei ze uiteindelijk. Olette knikte. 'Ze zaten te flirten! George heeft een oogje op je!' Riep ze luid. Ze keek haar verbaasd aan, een oogje op haar? Waar dan? 'Wat bedoel je met een oogje op me?' Vroeg ze met een rooie kop. 'Hij is verliefd!' Olette fronste. 'Echt niet. Maar wat is flirten dan?' Ginny keek haar ongelovig aan. 'Versieren, hij probeert je aandacht te krijgen.' Ze maakte een O met haar mond en dacht na, dat had ze toch ooit gelezen in van die romans van haar vader? 'Hoeveel weer jij eigenlijk?' Zei Ginny grinnikend. 'Veel, maar niet alles.' Zei ze. Ginny knikte en zo bleven ze praten over van alles en nog wat. Ginny had het vooral over jongens en vroeg de hele tijd wie Olette leuk vond. Maar ze had geen "oogje" op iemand. Ze vond het al goed zoals het al was, al mocht de ziekenzaal wel verdwijnen.