17.

‘Geweldig!’ mompelde ik sarcastisch in mezelf, toen ik in de bibliotheek door wat oude jaarboeken aan het bladeren was. Overal op de foto van de Gleeclub stonden bewerkte gezichten, teksten en rare tekeningetjes. Er waren maar een paar gezichten vrij. Die van Quinn, Sam, Puck en Finn. Ik zag dat de knappe jongen er tussen stond, maar wist niet of het nou Puck was, of toch Finn. Hoewel ik hem meer een Finn-type vond, zat ik dus erg te twijfelen. Met een kleine zucht sloeg ik het boek dicht en stond op om het weer terug te zetten. Wat was ik in die twee dagen dat ik hier was toch veranderd zeg! Ik ben nooit het hopeloze verliefde meisje geweest. Ik was altijd de dramaqueen die alles durfde en alles kon, omdat ze een attitude had van hier tot Tokio. Alles durfde ik en je hoefde het maar een keer te zeggen dat ik raar of stom of vaag was, of je had al een ruzie te pakken! Ik was met alles vroeg geweest en was daarin een typisch California Girl, zoals die in het liedje van Katy Perry. Een glimlach ontstond op mijn gezicht. Als ik ooit bij Glee zou gaan, dan zou ik zeker dit liedje een keer zingen! Ik zette het boek keurig terug op de plank en liep naar een ander rek, waar ik het boek Romeo & Julia eruit haalde. Het was een prachtig boek en ik hield van lezen – iets wat niemand ooit van me geweten had. Ik liep terug naar mijn plaatsje aan de lege tafel en sloeg het boek weer open, om vervolgens mezelf helemaal op het romantische verhaal te storten.