With pleasure ~ CB - 44

Wanneer ik net het hotel uit ben hoor ik iemand mijn naam roepen. Automatische draai ik me om en ontmoet Kiro zijn ogen. Beide staren we elkaar even aan waarna ik mijn koffer laat vallen en we in een omhelzing vallen. 'Je laat je toch niet door haar wegjagen?' Hoor ik zijn stem en ik ontdek er een gebroken toon in. 'Je weet niet wat zij naar mij toe is, Kiro. Zij is het..' Fluister ik terug en kijk hem aan wanneer hij mij een beetje van zich afduwt en aankijkt. 'Heeft zij jou dit allemaal aangedaan?' Ik bijt even op mijn lip, maar knik dan. 'Zij heeft mij jarenlang gepest, vernedert, pijn gedaan en dat is allemaal in mijn lichaam vastgeroest met Ana als gevolg.' Medelijden verschijnt op zijn gezicht en knuffelt me snel en stevig. 'Kom weer mee naar binnen, we willen jou echt niet kwijt, je eerste werkdag moet nog eerst eens beginnen en wij kunnen echt niet zonder jou. Na die dagen samen doorgebracht te hebben ben je voor ons niet 'gewoon een persoon die voor ons werkt' maar ook een zeer goede vriendin en hoor je in onze 'familie'.' Glimlacht hij terwijl hij mijn koffer optilt. Mijn ogen vallen op Strify die naar buiten komt gesneld even wilde van rechts naar links kijkt en dan ons ziet staan. 'Amilia!?' Een koude rilling bekruipt me. Zou hij boos op me zijn? Maar zodra Strify voor me staat en mij stevig in de omhelzing neemt weet ik dat hij niet boos op me is. Mijn trillende armen leg ik om zijn middel heen en bijt op mijn onderlip om de opkomende tranen niet door mijn gesloten ogen te laten biggelen. 'Is alles oké met jou?' Hoor ik zijn zachte en rustige stem waarop ik knik en hem loslaat. 'Ja, gaat wel.' Een zwakke glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Kom weer mee naar binnen, jij blijft mooi bij ons.' Glimlacht Strify terug en legt zijn arm om mijn nek heen. 'Kom maar bij een van ons op de kamer en we bespreken even wat we gaan doen.' Ik knik, lijn Max aan het riempje en loop met de twee mannen weer mee naar binnen. Ik hoop dat ze Lynn laten ophoepelen, ik weet namelijk niet of ik er wel mee kan leven om met haar hier te zijn tijdens de tour. En of ik nou ook nog wil veranderen van patroon weet ik ook niet..Stiekem had ik erover gedroomd toen ik naar Kiro inslaap viel, stiekem wilde ik het en voelde het zo goed, maar nu wil ik niets anders en liever dan weer een crash dieet van 50 dagen te volgen, en dat allemaal door haar weer een keer gezien te moeten hebben..Hoe ga ik dit ooit uitleggen als ze mij er weer naar vragen? Waarom wordt dit schuld gevoel alleen maar groter?!