000

Met trillende handen neemt ze plaats acher de piano, ze zet het blad muziek neer en zucht nog eens diep om de moed te verzamellen om te spelen.
De eerste klanken van het piano spel is te horen in de zaal die op wat gesnik na helemaal stil is, ze sluit haar ogen en zet ook haar eerste klanken van haar gezang in.
onder het spel denkend aan het mooie zorgeloze verleden die ze had samen met haar ouders en haar broer, dat mooie verleden dat nu voorbij is, vinden haar tranen een weg naar beneden.
Als haar spel is afgelopen, durft ze niet in de zaal te kijken bang voor al het verdriet wat ze dan moet zien.
Met haar hoofd gebogen staat ze op en pakt ze de 2witte rozen die ze op de piano had gelegt.
Voorzichtig legt ze de rozen op de gesloten kist en neemt voor het laatste keer afscheid van haar ouders voor de kisten worden weggedragen.
Haar broer is ondertussen naast haar komen staan en slaat zijn arm troostend om haar heen, nakijkend naar de kisten die worden weggedragen naar het graf.




willen jullie zeggen als ik moet door gaan of stoppen? Als je tips of commentaar hebt zeg het alsjeblieft... leuke reacties en kudos zijn ook altijd welkom