~087~

Mary Ann Brooks

‘Brooks! Hé, Brooks!’
Pas bij de tweede keer besef ik dat de roepende stem achter me waarschijnlijk mij bedoelt en verbaasd draai ik me om. Wantrouwend kijk ik naar het blonde joch uit Zwadderich, dat grijnzend op me af komt lopen. Hoe heet hij nou ookalweer? Malfi- nog iets… Malfie? Malfidus? Ik besluit het laatste te gokken.
‘Wat moet je, Malfidus?’
Ik werp even een minachtende blik op de twee sukkels die achter hem aan sloffen, beide met een stomme grijns op hun gezicht. Aangezien hij geen commentaar levert op de naam die ik hem gegeven heb, besluit ik dat ik goed gegokt heb.
‘Of misschien moet ik Zwarts zeggen? Reageer je daar beter op?’ Hij grijnst even naar de idioot aan zijn rechterhand, die sloom begint te grinikken.
‘Nee, ik heb het gewoon niet zo op losertjes die denken dat ze heel wat zijn en de sukkels die er meestal achteraan hobbelen.’
Ik glimlach even en draai me dan om, om vervolgens de gang uit te lopen. Ik grinnik even als een van de sukkels merkt dat ik hem zojuist beledigde.

Als ik in de toren aankom, is het daar pikkedonker, het enige licht komt van een deur naar buiten die een klein stukje openstaat. Voorzichtig loop ik ernaar toe, de gordijnen wapperen een beetje door de wind en als ik de koude buitenlucht op mijn huid voel, ril ik eventjes. Zachtjes duw ik de deur iets verder open en kijk of ik Fred daar zie. Als ik hem niet zie, stap ik voorzichtig naar buiten.
‘Fred?’
Ik kijk over het muurtje, dat hoort te voorkomen dat er iemand van de toren afvalt, naar beneden om te kijken hoe hoog het is. Ineens voel ik twee handen die mijn ogen bedekken, iets waar ik behoorlijk van schrik, gelukkig weet ik een gil te onderdrukken.
‘Geen zorgen, ik ben niet naar beneden gevallen.’ Fluistert Fred in mijn oor.
Ik weet dat hij grijnst en als ik me omdraai om hem aan te kijken, zie ik dat ik gelijk heb. Zijn grijns verdwijnt echter als hij even zijn lippen op die van mij drukt. Naar mijn idee te kort, maar als ik er iets van wil zeggen, wijst hij omhoog. Ik draai me om en kijk naar boven.
‘Wauw.’
De sterrenhemel boven Zweinstein lijkt mooier dan ooit als Fred achter me komt staan en zijn armen om me heen slaat.
‘Heb je het koud?’ Fluistert hij.
‘Nee. Nu niet meer.’

Reclame-tijd! 8D Deze keer voor Ridiculussie Wussie die een geweldige (Fred 8D) story schrijft, namelijk: You make me feel like 1000 butterflies in the sky (HP)
Ik ben verslaafd, nu jullie nog:Y)