10- Aro's brief - De Cullens POV

Carlisle zette zich neer in zijn stoel en zuchtte. Hoewel hij ook nieuwsgierig was wat er in de brief stond, twijfelde hij of hij de inhoud ook echt wou kennen. Voorzichtig opende hij de brief en begon te lezen. Edward las mee met hem, maar dat had hij verwacht. Het was geschreven in Aro's sierlijke handschrift. Zuchtend begon hij te lezen.

Mijn beste Carlisle, of anders degene die de leiding heeft over de Cullen-clan,
Het is niet erg lang geleden dat wij elkaar nog zagen, misschien wel in nogal ongelukkige omstandigheden. Hoewel ik heel blij ben dat alles goed afgelopen is, heb ik toch van verschillende bronnen vernomen dat ons bezoek niet in goede aarde is gevallen. Ik hoop, Carlisle, dat je begrijpt dat wij enkel onze plicht doen, en dat Caius soms iets te ... strikt wil zijn. Hij houd er de wetten op na, en is niet erg te vinden voor wolven, zoals je wel ondervonden hebt.
Ik weet dat er nogal terughoudendheid is tegenover ons, en die zou ik graag laten verdwijnen. Waarschijnlijk krijg je deze brief van Elisabeth, misschien zal dit jullie verbazen, of jullie nog meer tegen ons opzetten, maar soms is er te veel overmacht, dan moet zelf ik toegevingen doen. Ik vrees dat zij het jullie wel zal uitleggen, of dat je het in het slechtste geval wel uit haar hoofd kan halen. Wat ik zou betreuren.
Carlisle, ik hoop dat ik op een gunst van je kan rekenen, we zijn tenslotte heel lang vrienden geweest. Misschien kan jij proberen om dingen te doen waar ik nog mijn broers in geslaagd zijn. Alsjeblieft, probeer mijn kleine Elisabeth ervan te overtuigen dat het voor haar het veiligste is om nu in Volterra te zijn, en niet op de dool met een vampier -niet dat ik niet op Felix kan rekenen...
Ik heb gemerkt dat Elisabeth een soort van ... idool in je ziet, bij wijze van spreken. Een onbaatzuchtig voorbeeld.

Ik wil er nog even bij voegen dat ik denk dat Marcus geloofd dat de kans erin zit dat ze ook nog langs Denali passeert voor of na haar bezoek bij jullie. Ik hoop dat haar niets overkomt, want Marcus en ik nemen aan dat het heel goed mogelijk is dat de denaliclan nogal vijandig tegenover ons staat, wat goed begrijpelijk is.
Vriendelijke groeten,
Aro,
Marcus en Caius

Wat denk jij, Edward? dacht hij. Nog geen seconde later stond die al in de kamer. 'Ik weet niet, het klink nogal vleiend, of komt dat omdat ik het door jou ogen heb gelezen?' vroeg hij. Carlisle glimlachte. 'Misschien.' Edward keek zijn vader strak in de ogen. 'Vind je niet dat hij er zich gemakkelijk vanaf maakt? Terughoudendheid? Waarom zou dat toch zijn, misschien omdat ze een logische reden zochten om ons van kant te maken.' Carlisle lachte, Alice, Jasper, Bella,Rosalie en Emmett stonden achter hem.
'Sorry dat ik het zeg Edward, maar je gedraagt je weer naar je leeftijd; een 17jarige puber.' zei ze lachend. Emmett keek op naar de mensen rond hen. 'Wat doen we, de Denali's waarschuwen? Erheen gaan en hopen dat we er eerder zijn dan Aro's lievelingetje en haar bodybuilder?' Jasper knikte maar voegde er nog iets aan toe. 'En stel dat we erheen gaan, en merken dat het tot een gevecht komt tussen onze neef en nichten in Denali en Felix en zijn meisje. Aan wiens kant vechten we dan?' De meesten leken wel eensgezind dat ze zich zelf niet echt in een gevecht wilden of konden voegen. Carlisle keek op. 'Ik ga er toch heen, met een beetje geluk houdt Felix rekening met zijn menselijke vriendin en dan kan ik er eerder zijn.' Jasper knikte 'Ik ga ook mee, misschien kom ik nog van pas.' Ze kwamen overeen dat Emmett, jasper en Carlisle samen zouden gaan, de rest zou thuis blijven. Edward en de wolven wilden ook mee gaan maar Carlisle had liever dat ze hier bleven, samen met alle anderen.