U.F.O.

"Hier."roept Mia.
We zitten samen op mijn bed met het boek op ons schoot open.
"Duistere magie zal zich opstapellen in de tijd. Misschien vecht je moeder daar tegen ?"zegt Mia en tikt op een stukje tekst.
"Misschien. Hé dit is interresant. De maya's waren een van de beste helderzienden zij zagen wanneer de duisternis alles opslikt en het leven verloren gaat."lees ik en kijk Mia aan.
"De maya's waren gestopt met de kalender op 2012."zegt ze en slaat de pagina om.
"Dit is wat ik gezien heb."zegt ze en tikt naar een plaatje dat vol zwarte rook zit.
"Daar heb ik niks aan. Je kan daar niks aan zien."zeg ik boos en wil het boek weer dicht slaan.
"Wacht het is een magisch boek. Misschien werkt de luchtspreuk hier ook bij."zegt ze en houd mijn hand boven het boek.
"Ik weet niet."
"Kom op."zegt Mia en kijkt mij aan met puppie ogen
"Oké."zeg ik en mompel de spreuk.
Door de hele kamer waait een wind. Kasten worden opengetrokken en beddengoed beweegt zich alsof het een spook is.
"Wow misschien een beetje te krachtig."zegt Mia.
"Je meent het."zeg ik en probeer de spreuk op te laten houden.
"Kijk !"roept Mia geschrokken en wijst naar het plaatje in het boek.
De mist is opgetrokken en er is een tekst verschenen.
"Op een houten stok.
Zet je tijd stop.
Je wordt dan verlicht.
En de weg wordt gewijst door dit gedicht."lees ik hard op voor.
"Eh. Begrijp jij er wat van ?"vraagt Mia.
"Ja ,we gaan vliegen."zeg ik en kijk uit het raam en het stopt met stormen en de zon schijnt weer.
"Cool."zegt Mia en pakt haar bezem.

"Ben je klaar ?"vraag ik wanneer we samen buiten staan met onze bezems in onze hand.
"Hé meiden jullie dachten toch niet dat jullie weg konden gaan zonder mij."zegt Michiel die naar ons toe komt rennen met een tas en een bezem in zijn hand.
"Tuurlijk niet."zegt Mia poeslief en stijgt op.
"Hé wacht nou."roept Michiel terwijl wij al door het wolkendek vliegen.
"En nu ?"vraagt Mia en kijkt naar beneden.
"Pak me vast."zeg ik en vlieg naar haar toe.
"Oh nee. Je gaat niet weer magie gebruiken ,de kamer ligt al overhoop."zegt Mia angstig.
"Rustig. Ik gebruik een spreuk die niet fout kan gaan."zeg ik en mompel de simpele stop-spreuk.
Opeens welmen en draaien de wolken en vormen een poort.
"Wow."zegt Mia verbaast.
"Kom je mee."zeg ik en buig naar voren waardoor mijn bezem naar voren te vliegen.
Mia knikt en vliegt mij voorbij. De lichten schieten voorbij en ogen kijken ons na.
"Deze poort is wel heel eng ,vergeleken met normale dimensie-poorten."zegt Mia angstig.
"Ja ,maar dit is ook geen normale poort."zeg ik en vlieg nog harder.
"Hé !"roept Mia boos en leunt helemaal voorover.
Een blauw gele energie stroom laat mij verstijven. Het is precies dezelfde kleur als mijn aura. De energie stroom omringt me en danst om mij heen.
"Hoort deze poort bij jou ?"vraagt Mia verbaast.
"Niet bij mij. Maar volgens mij weet ik bij wie wel."zeg ik en begin sneller te vliegen.
"Wie ?"roept Mia en probeert me bij te houden.
De energie stroom kringelt weer om mij heen en maakt een woord.
"Pandora !"lees ik hard op voor.
"Wat ?"vraagt Mia.
"Zie jij die energie stroom niet ?"vraag ik en gil angstig wanneer ze nee schudt.
Deze poort had geen einde omdat hij geen bestemming had. Ik kijk om en zie de duisternis achter Mia. Snel vlieg ik naar Mia toe.
"De poort is aan het sluiten."roep ik naar Mia.
"Jij hebt de energie stroom gezien. Misschien wijst hij wel de weg."zegt Mia paniekerig en buigt zich samen met mij voorover.
"Hierheen."zeg ik en trek haar opzij.
Een duistere energie raakt Mia net niet. Mia kijkt mij dankbaar aan en we vliegen weer verder. Ik volg precies de energie stroom ,maar hoe lang we ook vliegen het heeft geen zin het einde kot niet in zicht.
"Pandora !"roep ik opeens en de poort houd op en we belanden met onze bezems op de grond.
"Wow. Wat deedt je ?"vraagt Mia terwijl ze overeind krabbelt.
"De energie stroom had me mijn moeders naam laten zien."zeg ik en wrijf over mijn achterhoofd.
"Waar zijn we ?"vraagt Mia en kijkt rond.