021

“Nee, Nee, Nee! Het moet zo!” Ik herkende zijn stem uit duizenden. We passeerde het groepje mensen. Hij stond daar. Hij had een grote lach op zijn gezicht. Die me gewoon deed glimlachen. Ik keek mee hoe hij een andere man een klap in zijn gezicht gaf. Hier lachtte hij bij. Maar waarom deed hij dit? De andere man moest hier ook wel omlachen en probeerde hem terug te slaan. Iedereen keek vrolijk mee. Wat was hier grappig aan?

“Justin.” De blanke beveiliger die me doorgelaten had probeerde hem aan te spreken. Hij keek opzij. Toen zag hij mij staan. Hij schudde verontwaard zijn hoofd. “Leslie?” fluisterde hij onzeker. Hard genoeg voor mij om het te horen. Ik knikte. Hij kwam naar me toe gelopen, spreidde zijn armen en omhelsde me. Ik voelde me in een klap weer veiliger. Zijn aanraking deed wonderen. Ik had hem gemist. “Leslie.” Zei hij vrolijk. Ik grinnikte zachtjes. Hij drukte een kus op mijn wang. “Wat doe jij hier?” vroeg hij nieuwsgierig. “Ik hoorde dat je in de stad was, dus ja.” Hij keek me glimlachend aan en omhelsde me nog een keer.

“Dit is Leslie.” Stelde hij me voor aan het groepje mensen. Ik herkende twee mensen. De grote donkere man en Scooter, de man wie mij had uitgekozen toen. Een meisje met lange bruine krullende haren kwam op mij afgelopen. Ik had haar op de foto gezien die Justin aan mij getoond had. “Hey.” Glimlachte ze. Ze stak haar hand uit die ik voorzichtig aannam. Ze glimlachte. Haar glimlach was mooi. “Ik ben Selena.” Stelde ze haarzelf voor. Justin keek haar glimlachend aan. Hij was echt verliefd op haar. Hij sloeg zijn arm om haar heen. “Ze is mijn vriendin.” Zijn ogen twinkelde helemaal.

“Hoe kennen jullie elkaar?” vroeg Selena duidelijk geïnteresseerd. “Weet je nog dat ik 24 uur in een kamer moest verblijven?” Ze knikte. “Nou, dat was met dit meisje.” Justin glimlachte nu naar mij. “Echt?” vroeg het meisje. Ik knikte. “Leuk om je te ontmoeten.” Zei ze oprecht. Justin drukte een kus op haar wang. Ze waren echt schattig samen.

Justin richtte zich weer op mij. “Kom, zullen we iets gaan doen met z’n tweeën.” Ik keek naar zijn vriendin. “Het is goed.” Ik knikte. Justin liet haar los, drukte nog snel een kus op haar lippen. Wat me een steek in mijn hart veroorzaakte. Maar waarom? We liepen toen beide weg. Ik had geen idee waar we heenliepen maar zo te zien was het zijn kleedkamer. “Ga zitten.” Hij wees naar een stoel toe die er stond. Ik deed wat hij me vroeg, en ging dus zitten.

Ik wilde eigenlijk gisteren nog activeren maar had hier geen tijd meer voor. Mijn nichtje deed haar communie en 's avonds moest ik nog naar mijn oom en tante van de andere kant van mijn familie omdat het gisteren precies 5 jaar geleden is dat mijn neef was gestorven. De tijd gaat vlug.