LOVE IS IN THE AIR.

Sophia

Over een maandje verwacht ik mijn kindje. En ik was het nu echt helemaal zat David kon echt niks meer goed doen in mijn ogen waardoor we elke dag wel ruzie hadden. Ik weet dat het aan mij ligt en dat Daaf ontzettend zijn best doet maar die buik zit me nu zo in de weg, ik heb last van rugpijn slapen doe ik al helemaal niet meer dus van mij mag het moment snel komen. Ik hoorde de deur dicht slaan en zag David met een afwachtende blik naar binnen komen `Hej hoe gaat het?` vroeg hij terwijl hij mij snel een kus gaf. `Hhm zoals altijd` hij glimlachte even. `Zin in eten` vroeg hij `Ja als jij het maak` en ik plofte op de bank. `Wat wil je` `Doe maar wat` riep ik terug. Stil maakte hij een boterham met ei klaar en gaf het aan mij. `Dankje daaf` hij keek even verrast op en drukte toen een kusje op mijn wang. In stilte aten we het eten op en keken we televisie.

David

Sophia was echt niet meer te genieten, wat zal ik blij zijn als ons kindje geboren word. Ik snap het wel dat ze het zat is, slapen doet ze niet meer en dat veroorzaakt dan ook voor een deel haar humeur. Nog 4 weekjes Daaf dan is het voorbij sprak ik mezelf toe. Ik sloeg een arm om haar heen en drukte een kusje op haar wang even keek ze me glimlachend aan en drukte toen haar lippen op de mijne. Verrast door haar spontaniteit reageerde ik niet direct maar gelukkig had ze geduld en veranderde ik de kus in een innige tongzoen. `Sorry Daaf ik ben mezelf niet maar het word allemaal weer beter als ons lieve kindje er is` ik knikte `Maak niet uit` genietend van dit moment sloot ik mijn ogen en luisterde naar haar rustige ademhaling.

Ibrahim

Janine en haar dochtertje Louise waren al weer een tijdje bij ons. We hadden hun een grote kamer gegeven in het deel van het huis waar we zelf nooit komen zodat ze een eigen plekje hebben. Hoewel Janine zich vaak te veel voelt zijn wij ontzettend blij dat ze er is, als ik weg ben helpt ze Noah met het huishouden en kookt ze eten, omdat Noah al snel te moe is. Nu lag ik met mijn hoofd op haar buik en luisterde naar het getrappel van onze lieve kindjes. Na een uurtje maakte ik Noah wakker `Ej schatje zullen we gaan eten Janine heeft eten gekookt` Slaperig keek ze me aan en knikte. Ik hielp haar overeind en samen liepen we naar beneden waar Janine de tafel voor 2 personen gedekt had. `Je mag wel mee eten hoor Nien` en ik pakte 2 borden uit de kast en hielp Louise in de kinderstoel. toch een beetje verlegen ging ze aan tafel zitten. `Als jullie het erg vinden..` `Als wij het erg vinden hoor je het wel hoor` zij Noah met een bemoedigend glimlachje `Ik heb Bojan trouwens nog niet gezien vandaag` ging ze verder. Ik haalde mijn schouders op `Lekker rustig toch?` `Nauw ibi doe niet zo vervelend` En Noah gaf me een por in mijn zij.`Ja hallo dat pubertje komt echt nog wel vanavond` zij ik grijnzend en gaf Janine een knipoog. `Komt Bojan mama` vroeg Louise aan Janine met een stralende lach. Janine haalde haar schouders op `Weet ik niet` met dat ze het zij zwaaide de deur open en kwam Bojan binnen `Hee.. o lekker nasi kan ik mee eten` en hij pakte een bord uit de kast en ging naast mij zitten. Noah zij lachend natuurlijk jij wel maar dan moet je straks wel de tafel afruimen `O geen probleem` zij hij grijnzend. Ik schudde mijn hoofd af en toe spoorde die jongen echt niet hij gedroeg zich nu echt als een verliefde puber maar ja een beetje liefde in zijn leven zou niet verkeerd voor hem zijn.

Reactie(flower)



[/left]