67°

‘Alec’ mompelde ik. Hij keek me doods aan. Ik keek ongeïnteresseerd terug. Hij zuchtte en keek iets rustiger. ‘Hoelang?’ vroeg ik uiteindelijk. Hij keek me vragend aan. ‘Wat hoelang?’ vroeg hij. ‘Straf’ mompelde ik. Hij lachte kort. ‘Ik geef je geen straf omdat je naar je adoptiefamilie bent gegaan, maar misschien wel omdat je mijn bevel hebt genegeerd’ zei hij. Ik zuchtte opgelucht. ‘Ik kies zelf wel met wie ik een relatie krijg’ zei ik. Hij bekeek me en zijn blik bleef hangen bij mijn hals, om precies te zijn, bij mijn ketting. ‘Van Santiago gekregen’ zei ik. Hij siste. Ik pakte mijn ketting vast. ‘Egli é l’amore Della Mia Vita’ siste ik terug. Ik liep langs hem naar boven. Meteen sprong ik op mijn bed en ging liggen. Nog geen uur later kwam Santiago mijn kamer in lopen met een verdrietige blik op zijn gezicht. Ik ging rechtop zitten. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Ik mag de komende tochten niet mee, zoals die van vanavond’ zei hij. ‘En daarom ben je verdrietig? Dan kan je toch bij mij zijn?’ vroeg ik verbaasd. ‘Er is nog iets wat ik moet doen’ mompelde hij. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘Dat is nu even niet belangrijk’ zei hij. Ik knikte en liet het er maar bij zitten. Hij deed de deur dicht en ik hoorde het slot dichtgaan. ‘Dus iedereen gaat is weg?’ vroeg ik. Hij knikte. ‘Ze zijn allemaal weg’ zei hij. Hij kwam op mijn bed zitten. ‘En? Wat is je straf?’ vroeg hij. ‘Niets, heb ik toch nog een aardige vader’ grapte ik. Hij lachte kort en keek me aan, zijn ogen vol lust. Hij draaide zijn hoofd weg. Ik keek even naar mijn handen. Iedereen is toch weg. dacht ik. Ik streelde zijn wang. Hij keek me weer aan. Ik drukte mijn lippen stevig op de zijne. Hij schrok even maar rolde me op het bed. Hij keek me aan in mijn ogen, en ik wist wat hij vroeg. Ik glimlachte en knikte. Hij trok mijn jurk uit en trok zijn eigen shirt en broek ook uit. Weer keek hij me aan en drukte zijn lippen vurig op de mijne. Hij kuste mijn nek en fluisterde in mijn oor; ‘Ik hou van je’ heel zacht. Langzaam begon hij mij helemaal uit te kleden.
***