Dé dag

Vandaag was de dag.
Dé dag.
Scorpius ging mijn moeder, en heel misschien mijn vader ontmoeten.
Voor mijn moeder was ik niet zo bang, maar voor mijn vader en oom, horror!
En ik was op zich ook wel bang voor zijn familie, wat zouden ze van me vinden, goed genoeg?
Te weinig geld?
Geen goede bloedstatus?
Ik werd er gek van!
Toen ik met Alicia erover sprak zei ze
“Kom op, als scorpius van je houdt zoals je bent, moeten ze ouders dat ook doen”
Ik keek haar verbaasd aan, met mijn wenkbrouwen opgetrokken.
“Ja, omdat ze willen dat hij gelukkig is, toch?”
“Pff, dan moet je maar eens horen wat mijn vader over zijn ouders heeft gezegd..”
Toen liep ik weg en ging ik me klaarmaken, ik deed een strakke broek aan met een wit shirtje, en liet mijn haar los.
Toen ging ik naar de grote zaal om nog even te ontbijten.
In de grote zaal waren er niet veel mensen, ik denk dat de meeste nog sliepen.
Ik ging naast Al zitten, hij begon meteen tegen me te praten
“Dus, hoe gaat het met Malfoy?” Hij keek ook een beetje boos.
“Hmm, goed hoor.” Ik keek op en zag zijn ogen, ik verdronk bijna.
“Dus je hebt wat met hem?!”
“Wat?”
“Ik zie je wel kijken!”
“ja, ja, oke, ik ga hem vandaag ook aan pa en ma voorstellen.”
“Haha, als je dood wilt, is dat een goed idee!”
“Dat slaat helemaal nergens op! Ze vinden hem vast wel aardig”
“Ja, hem misschien wel, maar z’n vader niet..”
“Hmm, hou nu maar je mond, je maak me bang.”
Hij grinnikte wat maar hield toen z’n mond.
“Oke, iedereen, naar de koetsen!” werd er opeens door de zaal geroepen, en iederen liep weg met zijn koffers.
“He meiden!” Ik ging naast Alicia en kristen lopen.
“He, rose, alles goed?” Vroeg Kristen met wenkbrauwgewiebel.
“Ja” zei ik terug met wenkbrauw gewiebel.
We praatten nog even verder tot het station.
We zochten een lege coupé en gingen daar zitten.
“Hé Rose, kijk eens wie daar is”
Alicia haalde me terug van Scorpiuswereld, naar de echte wereld.
Ik draaide me om en zag Scorpius, ik liep meteen naar hem toe en kuste hem.
Het was een passionele zoen en we gingen door tot dat er op het raam geklopt werd en er kotsgebaren gemaakt werd van achter het raam.
“Kom we gaan even ergens alleen heen.”
Hij pakte mijn hand en trok me me naar een plekje waar niemand was.
“Dus, wil je nog steeds doorgaan met het voorstellen” Vroeg hij een beetje blozend.
Ik legde mijn hand op zijn gezicht en zei
“ja, natuurlijk,ik ben wel een beetje bang..”
“Niks om bang voor te zijn mijn lief”
Ik keek hem in zijn ogen, en hij in de mijne, en zo stonden we nog een paar minuten te staren, totdat hij de stilte onderbrak.
“Kom je nog even bij mij zitten, totdat we er zijn?”
“ja natuurlijk, ik ga het even zeggen”
Ik rende snel terug naar de coupé en hijgde
“Ik ga nog even –hijg- bij –hijg- Scorpius zitten.”
Ze reageerden alleen met een knik, en wenkbrauwgewiebel.
Toen ik bij Scorpius was gingen we in een tot mijn verbazing nog lege coupé zitten, dat hij die nog kon vinden.
Ik lag bij hem totdat de fluit van de trein ging, om te melden dat we er zijn.
Hand in hand liepen we de trein uit, en het eerste wat ik zag, was de boze blik van James.