Ch. 65 Briana

ELIZABETH POV

‘Wat is er?’ Liams hand gaat rustig heen en weer door mijn haren. Mijn hoofd heb ik in zijn schoot gelegd en kijk naar het zonnetje, dat voorzichtig tevoorschijn komt tussen de wolken. ‘Carlo negeert me nu al vier dagen’ ‘Dat komt wel goed. Hij is je beste vriend? Toch?’ ik knik. ‘Maar normaal gezien negeert hij me niet als er iets is. Hij negeert me enkel als hij of ik iets gedaan heeft / heb dat niet goed is in zijn ogen en hij me even niet wilt zien’ ik zucht. ‘Het komt wel goed, wie kan jou nou negeren?’ voorzichtig plant hij een kus op mijn lippen voor hij zijn hoofd weer op heft sla ik mijn linkerhand rond zijn nek duw zijn hoofd weer naar beneden zodat zijn lippen weer op de mijne terecht komen. Een kuch zorgt ervoor dat ik Liams lippen los laat. Carlo kijkt nors voor zich uit, zijn armen heeft hij stevig rond elkaar geslagen. ‘Hey’ ‘Hey’ nog steeds staat de norse uitdrukking op zijn gezicht te lezen. ‘Ik ga wel eventjes weg’ Liam drukt nog snel een kus op mijn lippen voor hij naar binnen vertrekt. Ik sta recht en klop de grassprietjes van mijn kleren af. ‘Wat is er?’ Carlo zucht. ‘Niets’ zijn ogen zoeken die van mij. ‘Sorry dat ik me als een asshole gedroeg’ ik grinnik. ‘Excuses vergeven’ een glimlach siert mijn gezicht. Zonder er over na te denken slaag ik mijn armen rond hem heen en adem diep in en uit. De typische Carlo-geur vult mijn neusgaten. Voorzichtig slaagt hij ook zijn armen rond mij heen en legt dan zijn kin op mijn hoofd. Ik voel me veilig zo, dat heb ik ook altijd al gedaan. Alsof Carlo mijn persoonlijke beschermengel is.

Verveeld draai ik een lok haar rond mijn vinger. De woorden van professor Kist gaan mijn ene oor in en mijn andere oor uit. Het zonnetje schijnt weer helder aan de hemel en een van zijn lichtralen valt neer op mijn rug. ‘Zou je niet op letten? Hem kennende gaat dat examen weer moeilijk zijn’ Briana, die naast me zit, zucht en schud haar hoofd. Daardoor vallen haar bruine krullen allemaal op haar rug neer. Met haar bruine ogen probeert ze haar nota’s uit te pluizen, iets wat duidelijk niet lukt. ‘Bri?’ ‘Ja?’ ‘Wat vind jij van Liam?’ verbaast heft ze haar hoofd op en kijkt me aan. ‘Knap?’ ze kijkt me raar aan, duidelijk de vraag niet begrijpend. ‘Ja, ik weet dat hij knap is. Maar van zijn karakter? Volgens mij kan Carlo hem niet af’ ‘Geloof me dat ligt niet aan het karakter van Liam’ ‘Hoe bedoel je?’ weer heft ze haar hoofd op en haar bruine ogen kijken me raar aan. ‘Hoe bedoel ik wat?’ ‘Waarom vindt Carlo Liam niet leuk maar ligt het niet aan zijn karakter?’ ‘Weet je het dan niet?’ de bel schelt door het klaslokaal. Het teken voor de andere leerlingen om hun spullen bij elkaar te pakken en uit het lokaal te verdwijnen. Professor Kist daarin tegen kijkt heel even kwaad naar boven, ik denk dat hij de bel aan het vervloeken is, en verdwijnt daarna door de muur heen. ‘Wat weet ik niet?’ ik wandel naast Briana door de gangen op weg naar het volgende lesuur. Normaal gezien wandelt Carlo nog naast ons maar deze is gisteren plots ziek geworden. Briana draait met haar ogen en schudt weer haar hoofd. ‘Dat je het niet door hebt’ ‘Wat heb ik niet door?’ ‘Sorry meid, daar moet je zelf achter komen’ verbaasd kijk ik haar aan. ‘Hoe bedoel je dat nu weer?’ ‘Je zal er wel achter komen. Geef het allemaal een beetje tijd’ ze kijkt me glimlachend aan en trekt me mee verder de gangen door. Eerste en tweede jaartjes moeten uit kijken dat ze niet op zij geduwd worden door Briana. Ze is zeg maar nogal ruw, en dat heeft ze dan meestal niet door. Verschrikt zie ik nog een klein meisje weg duiken als Briana haar bijna om ver loopt. ‘Rustig’ verward kijkt Briana me aan. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Je liep bijna een klein meisje omver’ ‘Echt?’ Briana kijkt is achter zich maar het kleine meisje is nergens meer te bespeuren. Ze haalt haar schouders op en wandelt samen met me verder naar het volgende lokaal. ‘Maar waarom?’ ‘Waarom wat?’ ‘Kan Carlo Liam niet hebben’ Brianna zucht diep. ‘Ik zal het je vertellen na het volgende lesuur, anders komen we te laat’ ik knik, blij om haar woorden, blij dat ik eindelijk ga weten waarom Carlo Liam niet kan hebben. Iets wat iedereen weet, buiten mezelf natuurlijk. Wat is dit weer zo typisch.

Samen met Briana wandel ik als laatste het lokaal uit. Als we ergens in een lege gang aan komen stopt ze met wandelen. Ze kijkt en keer rond ons heen en trekt me dan mee een verborgen gang in. ‘Meisje toch’ zucht ze. Stil kijk ik haar aan, ze is duidelijk achter de juiste woorden aan het zoeken. Of het haar direct gaat lukken weet ik niet. ‘Wat is er?’ ik kijk haar met een vragende blik aan. ‘Oh, je gaat niet blij zijn met deze woorden’ ‘Wie zegt dat?’ ‘Geloof me, je gaat er niet blij mee zijn’ mijn nieuwsgierigheid groeit met elke seconde die er voorbij gaat. ‘De reden waarom Carlo Liam niet kan hebben is .. Oh god, ik kan het niet zeggen’ ‘Waarom niet?’ ‘Ik vind dat Carlo het je zelf moet zeggen’ ze bijt op haar onderste lip en kijkt me dan recht in mijn ogen aan. Ik zucht. ‘Maar hij zal het me nooit willen zeggen’ ‘Probeer, gebruik al je charmes’ ze kijkt me glimlachend aan. ‘Wedden dat dat gaat werken?’ ik zucht. ‘Hoor jij dat ook?’ Briana slaagt haar hand over mijn mond heen. Ik knik. ‘Dat is Carlo’s stem’ ‘Wel, dit is je kans’ ze duwt me de verborgen gang uit zodat ik net voor Carlo’s voeten stil sta. ‘Tegen wie was je aan het praten?’ ‘Ik ben mijn les aan het op zeggen’ is zijn simpele antwoord. ‘Wat doe jij hier?’ ‘Wandelen. Ik moet je iets vragen’ met een serieus gezicht kijk ik hem aan. ‘Vraag maar’ zijn stem is net zo serieus als mijn gezicht. ‘Waarom kan je Liam niet hebben?’ het is eruit zonder dat ik er erg in heb. Zijn gezichtsspieren verstijven en zijn tanden heeft hij hard op elkaar gezet, waardoor hij een beetje kil voor zich uit kijkt. ‘Carlo?’ geen antwoord. ‘Carlo? Ik heb toch het recht om te weten waarom mijn beste vriend mijn lief niet kan hebben?’ nog steeds geen antwoord. Ik trek aan zijn arm, nog steeds geen reactie. ‘Carlo?’ ik draai zijn hoofd in mijn richting. Iets wat ik duidelijk beter niet gedaan zou hebben. Mijn rug ontmoet de koude muur en zijn lippen drukt hij stevig op de mijne.