Chapter Twenty.

Terwijl ik zachtjes meezing met een liedje van Rihanna gaat Kurt naast me op bed zitten. Hij kijkt me lachend aan. 'En,wat vind je van mijn kamer?' vraagt hij dan. 'Hij is echt..' ik kijk even rond, zoekend naar een passend woord '-groot.' zeg ik uiteindelijk. 'haha, ja. Ik heb deze kamer al sinds mijn 5e.' Hij lacht even. 'Ik was nogal een veeleisend kind.' gaat hij lachend door. 'Mijn vader en moeder gaven me zowat alles wat ik wilde. Ze wilde me niet boos maken..'
Ik sta op en loop langzaam naar de plank aan de muur, waar een aantal foto's op staan. Kurt als baby, Kurt met zijn vader, kleine Kurt met een jonge vrouw, waarschijnlijk zijn moeder. 'Waar kijk je naar?' vraagt Kurt opeens en hij loopt naar me toe. 'Ik was gewoon wat foto's aan het kijken.' Zeg ik terwijl ik weer naar de foto met Kurt en die vrouw kijk. 'Dat is mijn moeder.' zegt Kurt dan en zijn gezicht betrekt even. 'Ja, dat dacht ik al. Wanneer is ze precies overleden?'
Kurt loopt weg van de foto's en gaat op zijn bed zitten, terwijl de tranen in zijn ogen komen. 'Toen ik 6 was, ik kan het me nog heel goed herinneren.'