96* Medaillon

Allison Black

De dag van de bruiloft begon voor mij om 9 uur toen ik gewekt werd door de meiden die hyperder waren dan ooit. Emily en Leah schudde me wakker terwijl Kim alvast mijn outfit voor vandaag aan het uitzoeken was. Met een slaperig hoofd liep ik naar de badkamer en ik gooide water in mijn gezicht in de hoop dat dat me iets wakkerder zou maken. Een hand met kleding stak om de hoek van de badkamer en pas nadat ik de deur van de badkamer voor hen gesloten had keek ik wat ze eigenlijk hadden uitgezocht. Eerst trok ik een blauwe legging aan, daarover een wit hempje zodat het witte tuniekje met bloemen dat dáár weer overheen moest niet doorscheen. Ik schoof een witte haarband in mijn krullende haar en stapte in mijn witte ballerina’s, als laatste reikte ik naar de ketting waarvan ik niet eens wist dat ik hem had. Toen ik in de spiegel keek vond ik dat ik er toch mooi uitzag al zei ik het zelf. Vanmiddag zouden ik en de meiden ons klaar maken voor de bruiloft vanavond maar eerst moest ik nog iets doen in opdracht vn Alice. Het was iets dat ze specifiek aan mij had toevertrouwd. Toen ik klaar was in de badkamer, liep ik terug naar mijn slaapkamer. Daar stonden de meiden giechelend met elkaar te praten. ‘Hey Alli, beneden staat iemand op je te wachten. Wij blijven wel even hier,’ vertelde Emily me met een glimlach op haar gezicht. Ik keek ze achterdochtig aan maar liep toen toch naar beneden. In de woonkamer stond iemand met zijn rug naar me toe. ‘Seth?’ vroeg ik verbaasd. Ik had verwacht dat ik hem vanavond pas weer zou zien als hij en de jongens mij, Leah, Kim en Emily zouden komen ophalen. Hij draaide zich naar me om en keek een beetje nerveus. ‘Is er wat?’ vroeg ik hem terwijl ik naar hem toe liep. Toen ik voor hem stond drukte ik voorzichtig een kusje op zijn lippen en ik sloeg mijn armen om hem heen. Hij sloeg ook een arm om mij heen en toen ik hem weer losliet zag ik dat hij een doosje in zijn andere hand had. ‘Wat is dat?’ vroeg ik nieuwsgierig. Hij bracht zijn hand met het doosje richting mij. ‘Voor jou,’ zei hij schor. Ik keek hem verbaasd aan en pakte het fluweel blauwe doosje uit zijn hand. Hij probeerde nonchalant te doen door zijn handen in zijn zakken te steken maar ik kon de nervositeit van zijn gezicht af lezen. Langzaam tilde ik het dekseltje van het doosje af en legde het op het bijzettafeltje dat naast me stond. Er lag een prachtig, met bloemetjes gegraveerd medaillon op het blauwe fluweel. Met uiterste voorzichtigheid tilde ik het op om het van dichterbij te bewonderen. Ik ontdekte een knopje aan de zijkant van het medaillon. Toen ik erop drukte klapte het medaillon open en kwam er een foto tevoorschijn van Seth en mij. We keken elkaar daarop verliefd aan en Seth had een arm om mijn middel heen geslagen. Ik kreeg tranen in mijn ogen bij dit beeld. ‘Er staat nog wat in,’ fluisterde Seth in mijn oor. Hij stond nu achter me en leunde met zijn kin op mijn schouder. Ik keek en zag dat er inderdaad wat aan de andere kant van het medaillon stond.