Chapter 39. Seeing the light

Justins pov:

Ik dacht dat ik al het onmogelijke al had gehad. Ik was beroemd geworden. Ik had mijn droom waargemaakt voordat ik twintig was. Ik had mijn ware liefde verloren. Mijn ware liefde was gestorven. Ik had mezelf eroverheen weten te helpen. Mijn ware liefde leefde opeens weer. Mijn ware liefde herkende me niet. En nu, na al dit te hebben doorstaan, bleek het nog niet opgehouden te zijn. Ik kon me haar wens nog herinneren.

Ik kijk alleen maar naar haar. Haar zachte lippen, haar neus, haar prachtige ogen. Alles is perfect. 'Als ik later groot ben, wil ik kinderen,' zegt ze zachtjes. Mijn gezicht vertrekt. Als ze later groot is...

Ze wilde kinderen. Ze wilde godverdomme kinderen! Tranen van onbegrip baanden zich een weg naar beneden en vielen op mijn schoot. Toen herinnerde ik me mijn droom nog.

Ze draait zich om. Haar groene ogen twinkelen en ze lacht haar witte tanden bloot. Ik sta stil om er zeker van te zijn dat zij het is. Dan valt mij het bundeltje in haar armen op. Een roze, rimpelig gezichtje verpakt in een witte doek. Op het hoofdje zitten zwarte donsharen. Ik deins achteruit. Haar grootste wens. De baby strekt zijn kleine handjes uit en kraait. 'Jij mag haar een naam geven,' fluistert Faith. Het is haar kind. Het is ons kind. Haar laatste grootste wens is om een kind te krijgen. En die heeft ze nu. Ik pak voorzichtig het kindje van haar over. De handjes grijpen naar mijn gezicht. Ik lach. 'It's your Destiny to be here,' zeg ik tegen de baby.

Ik kon mezelf voor mijn kop slaan dat ik het niet eerder had gemerkt. Het was toch voor de hand liggend. Een kind. Destiny. Mijn kind. Woede vulde mijn lichaam. Ik kon toch geen kind opvoeden! Daar had ik geen tijd voor! Een ander probleem kwam bij me op. Zij wist van niks. Ze kende de vader niet. Ik snikte. Mijn mobiel haalde me uit mijn dilemma. Ik nam op zonder te kijken wie er belde. 'Met Justin.' 'Heb je gehuild?' klonk Ryans stem aan de andere kant. Ik probeerde het niet eens te ontkennen. 'Ja.' 'Vertel eens aan ome Ryan wat er is gebeurd.' Ondanks de tranen moest ik toch glimlachen. De woorden kwamen minder makkelijk uit mijn mond. 'Ik ben vader.' Het bleef even stil aan de andere kant. 'Ik wist niet dat Selena en jij het al hadden gedaan. Ik dacht dat jij na Fai-' Ik onderbrak hem. 'Het is niet van Selena.' 'Heb jij one-night stands?! Dat had ik nou echt niet van jou gedacht,' zei Ryan bestraffend aan de andere kant. 'Ik heb geen one-night stands. Het is haar.' Ik zei de naam niet meer. Ik kon het niet. Weer viel Ryan stil. 'Justin, jij hebt serieus problemen. Ik pak mijn koffers en kom onmiddellijk naar je toe! Angel komt mee, die is toch net het ziekenhuis uit.' 'Er is niks aan de hand,' probeerde ik hem nog te kalmeren. 'Nee, daarom duikt ze overal in je hoofd op!' Hij slikte even. 'Ze is dood, Justin. Dood.' Toen hing hij op. Boos smeet ik mijn mobiel op de grond. Wat een idioot! Hij luistert gewoon niet naar me! Ik viel neer op mijn bed. Nu zou hij het met zijn eigen ogen kunnen zien.