I miss you

Ik doe de deur voorzichtig open. Als hij helemaal open staat draait Bill zijn hoofd naar mijn richtig. Ik zie aan zijn gezicht dat hij verschiet. 'Oh schat, wat is er gebeurd?' vraag hij terwijl hij naar me toe komt en me een knuffel geeft. Ik begin harder te huilen. Na een tijd als ik al gekalmeerd ben gaan we op het bed zitten en vertel ik het hele verhaal. Bill troost me nog en veegt mijn tranen weg. 'Zullen we haar anders eens bezoeken in het ziekenhuis?' vraagt Bill dan. 'Neen, liever niet. Ik wil haar niet zo herrinner hoe ze daar ligt voor ze sterft' zei ik stil. Bill knikt en legt zijn armen rond me.

[paar dagen later]

M'n moeder is vandaag gestorven. Ik lig op mijn bed met tranen in mijn ogen. Nu? Nu wil ik even niemand zien, niemand zelfs Bill niet. Ik neem een foto van mijn nachtkastje, een foto van mij en m'n moeder. Ik kijk er naar en glimlach tussen mijn tranen door. Er valt een traan op de foto. Ik leg de foto terug op mijn nachtkastje en laat dan mijn tranen de vrije loop.