Pesten of terugbijten.

het was erg mooi, overal was alles in de bloei.
ergens in het midden gingen we zitten. het was er rustig er was niemand behalve ons. "ik zal me nog eens voorstellen, Mijn naam is Sarah Thorn, ik zit in de tweede en dit is mijn eerste jaar." "Mijn naam is Demia Penico, ik ben ook een tweede jaars. hoe komt het dat het jouw eerste jaar is?" dan komt er geritsel uit de struiken, twee jongens lopen op ons af. "Wegwezen, dit is Zwadderaars terrein." ik stond gewoon op en liep op ze af. ze zette een stap achteruit en ik rolde mijn ogen. "Ik ben een Zwadderaar, zo rot op. begrepen?" ze leken nu zekerder."Jij, een zwadderaar, net als je vriendinnetje daar, zeker?" deze gasten werkten op mijn zenuwen, mijn lontje is niet erg lang. "Oke, jullie moeten op passen met wat jullie zeggen, het kan zomaar je einde worden." zacht genoeg dat Demia het niet kon horen maar zij wel. spinnen kwamen overal vandaan. een zwarte golf leek te deinen in de verte. duizenden poten waren te horen.
tike tike tike tike. alsof er nagels op een bord tikte. maar veel te veel. de grond begon mee te trillen. "Wie ben jij?" ze gingen stap na stap achteruit. doodsbang, trillend over hun hele lichaam. "onthou deze naam, Sarah Thorn." ik zei het alsof het de meest normale zaak was die er bestond. "Wegwezen jullie, nu, of voel de spinnen." een grote kwam te voor schijn. groter dan mijn handen.en snel volgde er meer. de jongens gingen weg met een pest gang. maar ja, wie zou dat nou niet doen als er werd gedreigd dat je aangevallen zou worden door duizenden spinnen van verschillende groten. "dus zelfs vanaf hier kunnen ze me horen, dat is leuk." prevelde ik tegen mijzelf. "Wat was dat, hoe komen er hier zoveel spinnen?" ze leek een beetje geschrokken maar leek het ergens wel leuk te vinden. "Ik heb ze geroepen. ga maar weer." ik had me op de spinnen gericht. allemaal verdwenen ze weer. op naar hun plaats in het verboden bos. "Ik heb de kracht om met spinnen en slangen te praten en ze te besturen. ik denk dat je de sortering hebt gemist."
"Ja, inderdaad, ik was er toen niet, ik kwam erna aan. er waren thuis wat problemen." (Wat zou er aan de hand zijn). "Hé, je bent niet alleen, ik ben je vriendin, ik help je." ik lachte naar haar. alles wat ik zeg meen ik. wat het ook is, ik zal helpen. "ik heb het er liever niet over." ze leek triest, alsof alles kapot was. "Tsk, no fun." ik pookte haar voorhoofd en keek haar aan. "depressies horen mensen niet te krijgen. tegenslagen komen altijd." ik ging weer rechtop staan en begon weer. "en wat is dat nou voor naam,. Demia Penico, ben je dom of zo?" ik keek expres minachtend. "Jij! hoe durf je, met mijn naam spotten oke, maar ik ben niet dom!" een triomfantelijke lach kroop op mijn gezicht. "Dat is de Demia die ik leerde kennen, kom op. het is bijna tijd voor het volgende lesuur, jij hebt toch ook gedaanteverwisselingen?" ze keek nog even voor de zekerheid op haar rooster en ze knikte. samen liepen we naar de les. daar aangekomen waren de doods blikken er weer en schoot Demia in de lach. ik voelde me zeer op mijn gemak. ja zeker, heel zeker, note my sarcasm. ik ga zo dood.