Joseph Adam Jonas

Ik zit al een tijdje op een grote rots tot ik opeens een stem hoor vlak naast me. 'Ik verwachtte niet hier iemand te zien' ik kijk naast me en zie een jongen naar me lachen. Als ik beter kijk zie ik dat het Joseph Adam Jonas is, of zoals jullie hem kennen, Joe. 'Ik ook niet' zeg ik scheef lachend terug. 'Ik kom hier altijd om op rust te komen, en jij?' vraagt hij lief terwijl hij naast mij komt zitten. 'Ik ook, of als ik problemen heb' antwoord ik hem. 'Heb je nu dan problemen, want anders laat ik je wel even alleen.' zeg hij nu een beetje bezorgt. 'Neen hoor, blijf maar' lach ik. 'Ben je hier op vakantie?' vraagt hij. 'Jep, ik kom hier elk jaar', zeg ik toch wel een beetje trots, ' wat doe jij hier eigenlijk?' vraag ik dan. 'We hebben vrij, ik en mijn broers zijn hier ook op vakantie' lacht hij. 'Ik ben trouwens Sam' zeg ik, na ik besefte dat hij mijn naam nog niet wist. Hij lacht, hij lacht best vaak, maar hij heeft ook een prachtige glimlach. 'Mooie naam', zegt hij dan nog.