Jonas


Take 3

Alle mensen komen uit de kerk, sommigen komen meteen naar mij. Ik probeer ze zo vriendelijk mogenlijk weg te sturen en zeggen dat ik er even niet wil over praten. Ze gaan dus weg en daarna komen mijn ouders en mijn klein zusje ook buiten. 'Gaat het?' vraagt Milénia, mijn zusje. 'Ja hoor' lieg ik. Ze weet waarschijnlijk wel dat ik lieg, maar ik wil ze er niet mee lastig vallen. We stappen in de auto en vertrekken terug naar huis. Nee, naar de ontbijt tafel wou ik echt niet gaan. Ik wou eerst zelf niet naar de begravenis gaan. Een begravenis is voor mij een defenitief einde, en dat wou ik niet. Maar dat moet wel. En dan vertrekken we morgen ook nog eens op vakantie, dat gaat waarschijnlijk de ergste vakantie ooit zijn. En we blijven héél lang.. Vijf maanden ofzo iets. Das toch echt niet meer normaal? Maarja, mijn ouders vinden het daar zo leuk dat ze er lang willen blijven.. Wie weet blijven we daar nog een eens jaar ofzo. Stel je voor!

Eindelijk thuis ga ik meteen naar boven. Ik pak mijn koffer en begin mijn kleren er in te stoppen. Mijn schoenen doe ik nog in een andere zak, en toilet gerief prop ik nog in mijn koffer. Daarna neem ik nog een doos onder mijn bed, daar liggen al de dingen die ik ooit van hem, Jonas, heb gekregen. Ja, Jonas zo noemd hij. Waar ik dus net naartoe ben geweest. Moest je het nog niet helemaal snappen, ik leg het je meteen helemaal uit!

Jonas was een heel geliefde jongen hier in Amerika. Hij was dus heel lief en eerlijk, en deed nooit een vlieg kwaad. Ik ontmoette hem en we werden de beste vrienden. Na een jaar of 2 werden we closer dan ooit. En van het één komt het ander, we werden inderdaad een koppel. 3 jaar ging voorbij en we waren nog altijd gelukkig bij elkaar. We hadden bijna nooit ruzie en we werden elkaar zeker niet beu. Tot die ene erge dag. Ik vergeef het mezelf nooit! We gingen naar een fuif, we waren allemaal goed in de stemming dus Jonas ging er goed tegen aan. Hij dronk dan ook veel en werd snel zat. Voor dat er iets mis ging lopen besloot ik dat we maar eens gingen. Ik zei dat hij daar moest wachten en dat ik meteen terug kwam. Ja, ik moest naar de wc en liet hem dus even alleen. Dat was helemaal niet slim! Hij ging alvast naar de auto en startte hem al. Hij reed naar de ingang van de fuif en wachtte daar op me. Maar ik kwam niet snel terug en hij werd het wachtte beu. Hij vertrok terug, maar wat er toen gebeurde .. Hij begon veel te snel te rijde en voor je het wist was hij al tegen een boom gereden. Hij was opslag dood..
Ik vergeef het mij zelf nooit dat ik hem alleen had gelaten! Ik voel me zo schuldig!

Reageer (1)

  • xSam

    Ik vind het echt een mooi verhaal (:
    Ik heet ook Sam ^^En, ik hoop dat je snel verder gaat ;^)
    x

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen