Tea time

Tierra praatte over alles. Werkelijk alles. Overal waar ze was geweest, mensen die ze leerde kennen, de jongen die haar broer bleek te zijn, wat ze later wilde doen, en of -als Charlie ze niet meer paste- ze haar kleren mocht hebben. Charlie lachte, luisterde geïnteresseerd en keek vol verwondering naar het meisje. Ze stemde in op haar verzoek maar drukte Tierra wel op het hart dat haar kleren dan niet meer in de mode zouden zijn. Tierra haalde onverschillig haar schouders op en zei dat ze, ze dan wel aan zou passen - naar wat zij mooi vond, dat wel. Met het zakken van de zon bedacht Charlie zich dat ze eigenlijk terug zou moeten gaan, maar dat ze dat niet wilde. Ze genoot van ze sfeer in het geïmproviseerde dorp en al helemaal van de verhalen van de jonge Tierra. Net toen Tierra vroeg wat Charlie eigenlijk op de wegen deed, kwam haar broer binnen. 'We zijn aan het praten!' riep Tierra verontwaardigd uit, 'Én je klopte niet!' voegde ze er nog aan toe. Haar broer grijnsde lichtjes en stapte de kamer weer uit, na een tel stilte hoorden ze geklop. 'Wie is daar?' vroeg Tierra schijnheilig. 'Ik ben het; Palo...' klonk het vanaf de andere kant van de deur. 'O! Kom maar binnen!' klonk Tierra opgewekt. Palo trad binnen, dit keer gekleed in dezelfde kleuren als de rest van het dorp, en ging in kleermakerszit tegenover Tierra zitten. 'Het eten is bijna klaar-' 'Ik ruik nog niks.' Onderbreekt Tierra haar broer en wantrouwend snuift ze wild in de lucht. 'Dat komt omdat zij er is,' terwijl hij dit zei, knikte hij in de richting van Charlie. 'Zij heet Charlie,' zei ze beledigd. Palo keek Charlie eindelijk aan, en Charlie zag wat vermoeiing rond zijn ogen, samen met wat kleine littekens. 'Palo,' zei hij zichzelf voorstellend. 'Hoi,' voegde hij er aan toe. Charlie glimlachte, 'Hoi.' 'Verwelkomen ze Charlie?' vroeg Tierra opeens. Palo richtte zijn blik weer op haar en knikte, 'Ze vinden haar blijkbaar wel iets hebben.' Benieuwd naar wie "ze" waren, en -alweer- beledigd door Palo, trok Charlie haar mond open, maar voordat ze iets kon zeggen stond Tierra op en trok Charlie van de vloer. 'Dam moeten we je klaarmaken,' sprak ze resoluut. Charlie keek angstig naar Palo die genietend op de grond zat, en mimede "klaarmaken?" naar Palo, die alleen maar terug grijnsde. Tierra trok wat doeken van een laag kastje en gooide deze naar Charlie toe, ondertussen druk pratend over ceremonies en andere handelingen. Charlie keek naar de doeken die ze vlug had opgevangen en wreef over de fijne stof heen. Terwijl Tierra de kamer uitliep opzoek naar meer dingen, stond Palo op. 'Succes,' zei hij geniepig grijnzend tegen Charlie. Charlie keek automatisch geschokt op, 'Succes?' herhaalde ze onzeker, maar Palo was de kamer al uit. In zijn plaats stond Tierra nu, met een groot kistje in haar handen. 'Je bent het waard,' zei ze als reactie op Charlie die van verrukking geen woord meer uit kon brengen, na het zien van de mooie juwelen in het kistje.