6.0

Sneller dan verwacht stond ik voor het kleine, door mos begroeide huisje. Het was welgeteld 753 jaar geleden sinds de laatste keer dat ik hier geweest was. Dit huis hoorde al eeuwen toe aan een familie van heksen. Een ontzettend sterke familie. Ooit vele jaren geleden had een van hun een vloek op hun familie gelegd, als je het een vloek kunt noemen. Ze had een spreuk ontwikkeld waardoor, iedere afstammeling, de kracht van zijn voorouders kreeg. Na al die jaren kun je je waarschijnlijk wel voorstellen wat dat geeft… Een opeenstapeling van kracht in zo’n fijn, tenger lichaam, wachtend om uit te breken. Ik zou haar die kans geven. Voorzichtig klopte ik aan. Al snel hoorde ik hoe de deur uit het slot gehaald werd, ze zwaaide open. In de deur opening, stond een jonge, mooie dame, van ongeveer 28 jaar – als ik het niet mis had – .
‘Goeie dag, wat kan ik voor je doen?’ haar stem klonk verlegen, bijna breekbaar. Heel erg veraderlijk, als je wist wat dit meisje allemaal kon.
‘Dag Feline.’ Ik stak mijn bleke hand naar haar uit. Voorzichtig nam ze hem aan, vanaf het moment dat haar vingers de mijne aanraakten; veranderde haar blik. Het timide meisje was ineens verdwenen, het had plaats gemaakt voor een krachtige, zelfverzekerde heks.
‘Wat kom je doen?’ venijn weerklonk door haar stem.
‘Luister naar me ….’
‘Hoe ken je me.’ Het kwam er bijna grommend uit.
‘Wordt rustig.’
‘Wie ben je.’ Ze ging helemaal door de rooie
‘Kun je alstublieft, niet zo een toon tegen me aanslaan?’
‘Wie ben je?’ haar vraag was luid en duidelijk.
‘Livina Adonis, aangenaam.’
Haar ogen verzachtten en haar ademhaling vertraagde.
Toen ze weer helemaal bij zinnen was zij ze: Juffrouw Adonis, blij u eindelijk te ontmoeten.’
‘Insgelijken Feline’,
‘ Het spijt mij, ik heb ietwat overdreven gereageerd.’
‘Het is u vergeven, mijn kind. Mag ik binnen komen?’
‘Tuurlijk, komt u binnen, Juffrouw.’ Het was grappig hoe haar verblindende woede ineens was overgeslagen in genegenheid en respect, alleen bij het horen van mijn naam.
‘Danku,’ ik plaatste me op de oude stoffige sofa, ‘ik ben van de veronderstelling dat u op de hoogte bent van wat er zich in het verleden tussen u familie en mij heeft afgespeeld.’
‘Dat ben ik inderdaad, wij zijn u daar nog altijd ontzettend dankbaar voor’,
‘Ik kom u eigenlijk om een wederdienst vragen.’