57°

Toen we binnen kwamen zaten Carlisle en Esmé al op ons te wachten. Toen Esmé mij zag liep ze op me af en omhelsde me. ‘Fijn dat je terug bent lieverd’ zei ze. Ik glimlachte. ‘Dat vind ik ook’ zei ik. Toen ze me los liet omhelsde Carlisle me ook kort. ‘Carlisle, ik wou nog even ergens over praten’ zei ik. Hij knikte en ik volgde hem naar boven. Hij ging naar zijn werk kamer en ging op zijn stoel zitten. Ik nam ook plaats. ‘Wat is er?’ vroeg hij. Ik zuchtte. ‘Ik kan tegenwoordig niet meer zonder mijn slaap, meestal kon ik nachten zonder, maar nu gaat dat ineens niet meer’ vertelde ik. Hij knikte. ‘Sinds wanneer heb je dat?’ vroeg hij. Ik dacht even na. ‘Sinds ik bij jullie ging wonen’ zei ik. ‘Dan is de oplossing waarschijnlijk niet zo erg verbasend’ zei hij. Ik keek hem vragend aan. ‘Sinds je bij ons kwam begon je dierenbloed te drinken en at je minder voedsel, je lichaam moet daar waarschijnlijk nog erg aan wennen omdat je jarenlang al voedsel eet. Maar na een tijdje zal je lichaam waarschijnlijk ook aan het bloed wennen’ vertelde hij. Dat is nog waar ook, daar had ik niet aan gedacht. Ik knikte. ‘Als ik het mag vragen, wat heeft Aro precies aan je gevraagd?’ vroeg Carlisle. ‘Hij wou dat ik jullie ging bespioneren’ vertelde ik. Hij knikte. ‘Maar als jullie zulke goede vrienden zijn, waarom zou ik dat dan moeten doen?’ vroeg ik. Carlisle zuchtte. ‘Aro vind ons een te machtige clan, we zijn begaafd en hebben veel vrienden die ons zouden helpen, dat maakt ons een gevaar voor hun’ vertelde hij. Ik knikte. ‘Maar jullie willen toch geen macht?’ vroeg ik. Hij knikte. ‘Dat willen we inderdaad niet, maar daar denkt Aro anders over’ zei hij. Ik knikte. Hij veranderde het onderwerp toen we naar beneden liepen. ‘Hoelang blijf je ongeveer?’ vroeg hij. Ik keek naar Santiago. ‘Waarschijnlijk twee dagen’ zei ik. Hij knikte en liep naar Esmé. Alice kwam net de kamer in huppelen. ‘Alice, ik heb drastisch nieuwe kleren nodig’ zei ik. Ze glimlachte naar me. ‘Waar wacht je nog op dan!’ zei ze blij.