53°

Het was alweer ochtend en ik was aan het knikkebollen, ik was moe, maar wou niet slapen. Santiago zou zo waarschijnlijk terug komen en dan zouden we samen naar Londen gaan, tenminste, dat hoopte ik. Ik pakte mijn rugtas en liep naar beneden. Op het bankje voor de deur ging ik zitten. Na een paar minuten wachten kwamen Jane, Alec, Demetri en Santiago naar binnen lopen. Alec keek naar mij maar ik lette niet op hem. Ik liep op Santiago af. Ik deed zijn capuchon van zijn mantel over zijn hoofd en trok hem naar buiten. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg hij. Ik rende met hem naar de poort. ‘We gaan naar Londen’ zei ik. Terwijl we verder renden. ‘Waarom?’ vroeg hij. ‘We gaan opbezoek bij de Cullens, en mijn adoptiefamilie’ zei ik. Hij knikte. Ik gaapte weer. ‘Slecht geslapen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Helemaal niet geslapen’ mompelde ik. ‘Waarom niet?’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik wachtte op jou’ zei ik. Hij glimlachte en tilde me op. ‘Slaap maar, ik zorg er wel voor dat we er komen’ zei hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Wat zouden ze dan denken bij het vliegveld?’ vroeg ik. ‘Dat je moe was’ zei hij. Ik lachte zacht. ‘Mijn geld en paspoort zitten in mijn tas’ mompelde ik. Hij knikte. ‘Ga nou maar slapen, het komt wel goed’ zei hij. ‘Nee, ik slaap wel in het vliegtuig, desnoods bij de Cullens’ gaapte ik. Mijn ogen vielen langzaam dicht. Wat had ik toch tegenwoordig? Meestal kon ik nachten zonder slaap, maar nu werd ik al moe na een nacht zonder! Dit moet ik aan Carlisle vragen zodra we in Londen zijn.