Het spijt me.

Mahmoedi, melden! echode het door de gang. De klas was nog niet binnen en Yeaden moest zich al gaan melden. Zie je straks , riep hij naar Dean die dat met een klein knikje beantwoorden.
Toen iedereen eindelijk zat, werd de opdracht verteld: Ontwerp in groepjes van minimaal 2 een graffiti voor in de school. Terwijl iedereen al opstond om groepjes te maken bleef Dean zitten.
Normaal gesproken ging hij dan samen met Yeaden, maar nu Yeaden er niet was..
Toen alle groepjes gevormd waren, had Dean nog steeds geen groepje. Toen hij Siara ook alleen zag zitten twijfelde hij geen moment en pakten de stoel naast haar. Siara keek hem arrogant aan. Wat ! zei ze. Sorry hoor, zei Dean en hij ging zitten
Alleen.., Yeaden is er niet en die sukkel van jouw ook niet, dus dan kunnen wij toch best wel samen. Die sukkel heet Edwin en nee dus, zei ze geïrriteerd. Die Edwin blijft een sukkel, zei Dean lachend. Maar toen hij zag dat ze zich meer ging irriteren hield hij op. Eigenlijk kwam ik naast je zitten om sorry te zeggen, biechtte Dean op.
Toen ze niet reaggeerde ging hij veder: Dat van vanochtend ging echt veel te ver. Ik had het voor je op moeten nemen, het spijt me echt. Siara keek hem met een stomend gezicht aan. Had Daar dan eerder aan gedacht voor me pols in het gips moest!, riep ze iets te hard door de klas.
Mevrouw Smulders, melden! riep mevrouw Huigeshoven met haar schelle stem door de klas. Dean schrok en keek gauw naar Siara, bij wie het gezicht nu op springen stond