01. Art History

De volgende morgen wekte het scherpe geluid van mijn wekker me uit mijn dromen. Moeizaam sleurde ik mezelf uit bed,onder de douche. Uit mijn kast trok ik een jeansshortje met hoge taille,een felrood Garfield t-shirt,zwarte kniekousen met twee rode strepen,een afgewassen jeansvestje en rode Keds. Haastig laadde ik al mijn nodige boeken in mijn Adidas schoudertas en beende mijn kamer uit,die ik zorgvuldig op slot deed. Met een vrolijk deuntje in mijn hoofd liep ik het gebouw uit,op weg naar mijn eerste les Kunstgeschiedenis van het jaar. Toen ik op de klok van de toren keek,zag ik echter dat ik nog een uur te vroeg was. Net tijd genoeg om op de Starbucks en de Subway binnen te springen. Ik schoof mijn Ray-Ban op mijn neus en stopte mij iPod in mijn oren en begon High Street af te lopen. Overal zag ik studenten zich richting hun lessen haasten,hun haren nog wild van het ontwaken en hun boeken in hun armen geklemd. Ik grijnsde geamuseerd toen ik vijf minuutjes later de koffiebar inwandelde. Nog geen twee minuten later stond ik alweer buiten met mijn dampende Caramel Macchiato in mijn hand. Nu nog snel de Subway in aan de overkant van de straat. Daar ging het ook snel,waardoor ik meer dan op tijd terug in Magdalen was. Ik zette me rustig op een bankje met mijn broodje en begon het op te eten. Ondertussen tikte ik met mijn voet mee met het ritme van de muziek. Een halfuur later plantte ik mijn achterste ergens op de bovenste rijen van de aula neer en smeet mijn tas op het tafeltje voor me. Ik had net mijn voeten er ook opgezwierd,toen de prof al kwam aanzetten. Ik leunde achteruit in het stoeltje en luisterde maar half naar zijn uitleg. Opeens,toen ik met mijn gedachten ergens ver weg zat,hoorde ik een schreeuw.
"Hé,jij daar! Doe alsof je thuis bent!" tierde de prof.
Ik keek hem even verveeld aan.
"Zal ik doen,danku." antwoordde ik eenvoudig.
Hij slaakte een zucht en leunde op de lezenaar.
"En hoe mag onze mevrouw gevat wel heten?" vroeg hij lichtjes geïrriteerd.
"Emily-Rose,maar u mag me mevrouw Greenwich noemen." grinnikte ik,geamuseerd door zijn irritatie.
Enkele studenten zaten me lachend aan te gapen,duidelijk met veel bewondering voor mijn grote mond.
"Wel dan,mevrouw Greenwich,u mag na de les naar mijn kantoor komen." zei hij streng,waarna hij doorging met de lezing alsof er niks gebeurd was.
Een gast naast me leunde naar me toe en grijnsde.
"Hé,Seth Gray. Zin om vanavond mee naar The Crown te gaan?"
Ik gniffelde in mezelf,knikte en keek weer voor me. Tweede dag en eerste les en ik had al een kwade prof en een date aan mijn broek. Dit ging nog leuk worden.