001

Katy Lynn Carter

“Mam?!” riep ik door het huis heen, maar het bleef stil. Fijn, we zouden morgen op vakantie gaan naar de Bahamas, en ik was mijn koffer aan het inpakken, maar ik kon mijn all stars niet vinden. Mijn moeder wist echt áltijd waar alles was, wat soms best wel vervelend is, en nu ik het juist kan gebruiken is ze er niet. Een vader heb ik niet, die was er vlak voor mijn geboorten vandoor gegaan, waardoor mijn moeder drugs begon te gebruiken, ik heb daarom ook in pleeggezinnen gezeten, maar gelukkig was ze er weer helemaal bovenop gekomen. Mijn vader wilde ik niet kennen, ze waren vast met een reden uit elkaar gegaan. Ik hoorde de deur open gaan, en een tijdje later weer dichtvallen. “Ik ben thuis!” galmde mijn moeder haar stem door het huis heen. Ik trok een sprintje naar beneden en sprong de laatste treden van de trap af. “Katy doe dat nou niet, dat horen de buren ook, en dat weet je.” Ik rolde met mijn ogen en liep achter haar aan naar de keuken, waar ze haar sleutels op het aanrecht neerlegde. “Mam, weet jij waar mijn all stars zijn?” “In de hal liefje.” Antwoorde ze mijn vraag, terwijl ze de koelkast opende. Oh, ja daar had ik ze inderdaad zelf neer gezet. Ik mompelde iets wat op ‘dankje’ moest lijken en pakte mijn all stars. Ik pakte mijn koffer verder in en keek mijn kamer rond. Hier zal ik dus twee maanden niet meer zijn. Niet dat het me veel uitmaakte, want ik ging naar de bahamas! Ik deed in stilte een vreugde dansje en plofte daarna op mijn bed neer. Ik hoop dat er een beetje leuke mensen zijn. Oh, en jongens natuurlijk. Ik hoop dat ze op Justin Bieber leken, yummy.