52.

Roselyn valentina pattersonn

'Jus, wacht even!' Schreeuwde ik terwijl ik achter hem aan liep. Jus negeerde mij en liep stevig door. Ik trok een sprintje zodat ik naast Jus kwam te lopen en hield hem vast bij zijn arm. 'Wacht nou.' Zei ik een beetje buiten adem. Jus zei nog steeds niks en keek me alleen maar fronsend aan. 'Zeg eens wat? Moeten we elkaar nou echt gaan haten? We waren beste vrienden Jus. En ik mis je echt.' Jus gezicht ontspande zich een beetje en hij keek me aan. 'Ik haat je niet, Rose. Ik ben alleen heel erg teleurgesteld omdat ik je helemaal geen type vind om vreemd te gaan.' 'Maar ik ging niet vreemd Jus.' Sprak ik hem tegen. 'Oh nee? En hoe noem je dat dan als je iemand anders zoent terwijl je al met iemand hebt? Dat is volgens mij ook gewoon vreemdgaan.' Ik zuchtte. 'Je snapt het niet. Ik moest van Justin hem zoenen. We hadden een weddenschap.' Gelijk nadat ik dat gezegd had sloeg ik m'n hand voor de mond. Dat mocht ik van Justin helemaal niet tegen Jus vertellen. Jus keek me verwonderd aan. 'Hoe bedoel je?' Vroeg hij. Gelijk schudde ik m'n hoofd. 'Oooh, niks. Niks bijzonders.' 'Had je een weddenschap met Justin?' Vroeg hij verder. Ik zuchtte. Ik kon het nu niet meer verzwijgen. Dan wist Jus het maar. De wereld verging niet. 'Ja, ik heb nog steeds een weddenschap met hem.' Zei ik toen. 'Dus daarom zoende je hem en daarom kreeg ik dus dat smsje. En daarom moest je dus zoveel met hem om gaan. Waarom vertelde je het me niet gewoon? Nu snap ik pas wat er aan de hand is. En ik ga je helpen om je aan Justin te ontsnappen. Wat een sukkel is het toch ook. Gewoon jou van mij afpakken. Ik wil hem echt nooit meer zien en ik snap ook wel als jij hem niet meer wilt zien. Pff, wat een sukkel zeg. Kom, dan gaan we naar mijn huis. Ik wil het hele verhaal weten.' Ik keek Jus verbaasd aan om de onzin die hij allemaal uitkraamde. Hij dacht dat ik tegen mijn wil dat smsje gestuurd had en tegen mijn wil gezoend had maar dat was helemaal niet zo. En nu had ik Jus weer valse hoop gegeven dat het tussen ons wel weer goedkwam. 'Eeh, Jus. Je begrijpt het volgens mij een beetje verkeerd...' Jus schudde zijn hoofd. 'Ik begrijp het helemaal. Je kan er niks aan doen. Het is allemaal de schuld van die Bieber. Ik mocht hem al niet. Ik vond hem de hele tijd al gluiperig en arrogant doen. Kom nou maar mee, dan kun je me alles vertellen en kunnen we een plan verzinnen om van hem af te komen.' Ik zuchtte. Er was serieus geen woord tussen te krijgen. Jus praatte maar door. Hij pakte m'n arm en trok me toen mee.'Ik heb nu al een goed idee om van hem af te komen. Dat wordt echt leuk.' 'Jus, stop.' Zei ik toen terwijl ik m'n arm terug trok. 'Ik wil helemaal niet van Justin af. Hij is echt aardig en om eerlijk te zijn heb ik nu iets met hem.' De blik in Jus' ogen veranderden meteen en hij keek me fronsend aan. 'Niet, je zei dat je met hem moest zoenen omdat je een weddenschap met hem had.' Ik knikte. 'Ja. Dat klopt ook wel maar daarna hadden we nog een paar keer gezoend gewoon omdat ik steeds meer voor hem voelde Jus. En nu hebben we wat met elkaar, sorry.' Jus keek me kwetsend aan en haalde toen zijn schouders op. 'Ach ja. Ik had het ook kunnen verwachten. Als iemand een keer vreemd gaat kun je die nooit meer vertrouwen.' Hij keek me nog even boos aan en beende toen weg. En ik was weer terug bij het begin. Ik was er gewoon niks mee opgeschoten.