50. 57 convenient ways to murder a man

‘Je kunt soms echt een klootzak zijn, weet je dat?’ Zeg ik, als we in de auto zitten.
Damon grijnst. ‘Daarom mag jij mij zo graag.’
Ik rol met mijn ogen en schiet in de lach.
Het duurt niet lang voor we bij terug zijn bij het huis.
Valerie heeft geen grote auto, maar het is duidelijk dat ze al een tijd onderweg is. Er staan twee grote weekendtassen in, gevuld met kleding. Verder staat er nog een kartonnen verhuisdoos in de kofferbak. Ik til het uit de auto en vouw de kleppen open.
Mijn ogen worden groot als ik de inhoud zie. Bovenop liggen een aantal staken en twee grote zakken. Beide dragen een etiket. Één met ijzerhard en één met monnikskap.
De namen herken ik niet, maar de structuur van de planten des te meer.
Damon snuift en heeft zakken blijkbaar ook gezien. ‘Alsof we met de synoniemen niet zouden weten dat het vervain en wolfsbane zijn.’
Ik gooi de zakken terug in de achterbak en graaf dieper in de doos. Ik haal er drie boeken uit. Twee ervan zijn grimoires, maar het derde boek heeft wel een erg ongebruikelijke titel.
’57 handige manieren om een man te vermoorden.’ Lees Damon met grote ogen voor. ‘Gezellig tiepje, die Valerie.’
Ik leun wat tegen de achterkant van de auto terwijl ik het boek vluchtig doorblader. Damon begint alvast in een van de grimoires te kijken.
Damon schraapt zijn keel waardoor ik mijn concentratie verlies en opkijk.
‘Dit hele boek is gewijd aan weerwolven en vampiers…’ Zegt Damon een beetje beduusd. ‘We kunnen beter teruggaan. Als ze maar enkele van deze spreuken uit haar hoofd weet, is Alex de klos in zijn eentje.’
Ik pak de drie boeken bij elkaar en loop weer naar de auto van Damon.
Het begint al donker te worden als we terug komen bij het huis. Ik zie Alex op de veranda staan, starend naar de rode gloed boven de bomen. De zon komt er niet meer boven uit, dus het is veilig voor hem om buiten te staan. Als hij de auto hoort, kijkt hij op. Een opgeluchte glimlach verschijnt op zijn gezicht.
Damon heeft het ook gezien en hij grijnst.
‘Vertrouw je me niet, Alex?’ Vraagt hij lachend, als hij uit de auto stapt.
Alex houdt zijn hoofd een beetje scheef. ‘Ik vertrouw jou net zo veel, als jij mij vertrouwt.’
Damon snuift. ‘Dat dacht ik al.’
Ik neem de twee mee naar binnen en werp snel een blik op Valerie. Ze hangt met haar hoofd slap naar beneden en ik krijg al pijn in mijn nek als ik er naar kijk. Vragend kijk ik naar Alex.
‘Maak je geen zorgen, ik heb niets gedaan. Ze slaapt gewoon.’
Ik plof op de bank en blader nog wat door de boeken van Valerie. Als de zon helemaal onder is loopt Alex naar me toe.
‘Ik ga even wat eten, lieverd.’ Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en loopt richting de deur.
‘Dat vind ik een goed idee.’ Voegt Damon er aan toe. Hij loopt achter Alex aan naar buiten.
Ik probeer me geen zorgen te maken, ik hoop alleen dat ze elkaar een beetje heel laten.