O25

Susan Ann Brooks

Het is nu een week sinds Sirius me meegevraagd heeft naar het bal en mijn plan hem te ontwijken, lukt aardig. Meesta ga ik in de bibliotheek zitten in plaats van de leerlingenkamer, daar komt hij toch nooit, maar vandaag zit ik met Severus op een vensterbank op de eerste verdieping. We hebben allebei een tussenuur en zitten een verslag te maken voor Toverdranken. Af en toe vraag ik iets aan hem, maar verder blijft het stil. Een beetje zenuwachtig wacht ik op het moment dat hij het gaat vragen. Ik weet dat hij het weet en ik weet dat hij wil weten wat er gebeurd is. De vraag is alleen wanneer hij het gaat vragen.
Als het geluid van zijn veer die over het perkament krast stopt, stop ik ook met schrijven, maar blijf naar mijn perkament staren.
‘Susan?’
‘Hmm?’ Ik kijk nog steeds niet op.
‘Wat is er tussen jou en Zwarts gebeurd?’ Als ik even opkijk, zie ik dat hij ook naar zijn perkament kijkt.
‘Hij heeft me meegevraagd naar het bal en hij heeft me gezoend.’
‘Wat heb je gezegd?’ Fluistert hij.
‘Wat?’ Verbaasd kijk ik op.
‘Wat he-’
‘Ja, ik verstond je wel. Maar moet je dat nou echt vragen? Natuurlijk heb ik nee gezegd en hem weggeduwd.’ Dat was niet helemaal gelogen.
Hij kijkt even op en glimlacht dan. ‘Oké.’
Hij begint weer naar zijn papier te staren. ‘Denk je dat ik… Zal ik…’
Ik weet wat hij wil vragen, hij wil vragen of hij Lily mee moet vragen.
‘Sev, ze… is niet-’
‘Nee, ik weet het. Laat maar zitten.’
‘Susie! Wat toevallig ik zocht je al.’
‘God, nee.’ Ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken. ‘Wat moet je Sirius?’
‘Ga je mee?’
‘Waarheen?’
Hij grijnst.
‘Nee, voor de laatste keer, Sirius. Ik ga niet met je naar het bal.’
‘Waarom niet?’
‘Waarom wel?’
‘Waarom niet?’
‘Ik ga al met iemand anders.’
‘Met wie ga je dan?’ Verbaasd kijkt hij me aan.
‘Ik ga al met…’
Hij grijnst. ‘Zie je wel, da-’
‘Severus.’

"Ik weet dat hij het weet en ik weet dat hij wil weten wat er gebeurd is. De vraag is alleen wanneer hij het gaat vragen."
Dat bedoelde ik trouwens met gaarheid