He broke my window!

Mary:

Het was de dag van de grote verhuizing. we gingen helemaal naar SPANJE! ik zou mijn vrienden school of dit land nooit meer zien. bedroefd haalde ik mijn spiegel van de wand. mijn oude kamer was echt geweldig al die jaren! zelfs die zou ik gaan missen. ik had het nieuwe huis nog niet eens gezien. ik was überhaupt nog nooit in Spanje geweest. Mary! kom je even helpen! waarom?! schreeuwde ik terug naar mijn moeder. je verpest mijn leven! Mary komen nu! ik draaide met mijn ogen en liep de trap af. mijn moeder stond met 2 dozen vol spullen in haar handen. kun jij alsjeblieft de deur opendoen? tuurlijk als ik hier mag blijven? Mary doe niet zo vervelend. zei ze lichtelijk geïrriteerd. we gaan of je het nou leuk vind of niet. je vader heeft een hele goede baan aangeboden gekregen in Spanje. best! zei ik kwaad. ik opende de deur en draaide me om,om weer naar boven te rennen.Mary waar ga jij heen. zei mijn vader die net van buiten was gekomen. naar boven afscheid nemen van mijn kamer! zei ik nog steeds kwaad. misschien wil je ook afscheid nemen van een paar mensen? ik draaide me weer om. wat? kom maar meiden! riep mijn vader naar buiten. Lena,Madison en Cat kwamen naar binnen gerend en vlogen me om de hals. meiden! zei ik blij. gelukkig zijn jullie er. natuurlijk. zei Cat. we zouden je echt niet laten gaan zonder ons afscheidscadeau. verbaasd keek ik de meiden aan die ik al jaren kende. achter Lena's rug kwam een rood verpakt pakketje tevoorschijn. ze gaf het aan mij en ik scheurde voorzichtig het papier eraf. er zat een plakboek in met allerlei foto's van ons samen. ik kreeg tranen in mijn ogen. oh meiden ik ga jullie zo erg missen!! wij jou ook. zeiden ze in koor. na onze groepsknuffel nam ik weer afscheid van de meiden. voor de laatste keer...

de volgende dag had ik het huis in Spanje al een beetje verkend. het was niet tegengevallen en veel warmer dan in Nederland. maar toch maakte ik me nogal zorgen over school. ik vroeg me af hoe de Spaanse kinderen zouden reageren op een Nederlands meisje..hopelijk goed. Mijn zus Larissa die 1 jaar jonger is dan ik zat in de keuken Spaanse woorden te leren. ze glimlachte toen ze me zag. we gingen altijd heel goed met elkaar om. we waren onafscheidelijk geweest de laatste jaren. ze was één van mijn beste vriendinnen geworden. zullen we straks naar het strand gaan? vroeg ze. het is hier veel te warm. ik moest lachen. en wat denk je dan dat het buiten is? ze stak haar handen in de lucht en zei: Oja we zijn in Spanje! maar toch wil ik naar buiten. oke... ik ga even mijn zonnebril halen. ze knikte en boog zich weer over haar boek. ik haastte me de trap op. waar had ik dat ding ook alweer gelaten! al mijn spullen zaten nog in ingepakt. in mijn kamer begon ik me gek te zoeken in de onuitgepakte dozen. ik vond hem uiteindelijk bovenop in mijn tas! ongelooflijk! ik besloot mijn tas maar mee te nemen. ik wou net weer gaan toen er een harde knal door mijn kamer klonk. ik schrok me kapot. mijn raam lag in 2000 stukjes op de grond. ik liep naar mijn raam. beneden stond een lange bruine jongen met zwart haar. hij was zo knap dat ik haast flauwviel. hij keek schuldig naar me omhoog. ik herinnerde me weer dat hij mijn raam had gebroken! ben je oke? vroeg hij opeens in het engels. uhm ja.. antwoordde ik. maar waarom heb je mijn raam gebroken? het ging per ongeluk. zei hij. ik wil graag voor de schade betalen. ik zuchtte en stapte achteruit. oke dan. ik voelde een scherpe pijn door mijn voet heen gaan. auw shit! ik was in een stuk glas gestapt. meisje? wat is er gebeurd? riep de jongen van beneden. ik vloekte en strompelde de trap af. mijn voet bloedde. ik liet een spoor achter. mijn zus veerde op toen ze me zag. wat is er gebeurd? ik vertelde het korte verhaaltje,ze draaide zich om en liep naar buiten. even later kwam ze terug met de jongen. van dichtbij was hij nog knapper dan eerst. de betovering werd al snel verbroken door een steek in mijn voet. ik voelde me duizelig worden..de jongen keek me bezorgd aan. toen werd alles zwart...

ik werd wakker in mijn bed. ik keek om me heen en herrinerde me wat er was gebeurd. ook voelde ik de pijn weer. mijn voet was ingepakt in verband. mijn deur werd opengedaan en mijn moeder kwam binnen. oh goed je bent wakker. hoe is het? hoe voel je,je? wel oke..mam wat is er gebeurd? ze vertelde me dat de jongen betaald had voor het raam en de scherven had opgeruimd. hij was daarna weggegaan. weet je zijn naam? mijn moeder schudde haar hoofd. nee dat zei hij niet. hoezo? vindt je hem leuk? ik draaide met mijn ogen. maaaham! oke,oke.. zei ze. ik hou mijn mond al. ze stond op. oh en dat je het weet..hij heeft je hier naar boven gedragen. he? wat? Serieus? ze liep zonder nog iets te zeggen uit mijn kamer. als dat echt zo was moest ik hem bedanken! hoewel ik zijn naam niet wist moest ik weten waar hij vandaan kwam. morgen na school zou ik gaan zoeken...