~083~

Mary Brooks

’s Morgens worden we gewekt door een chagrijnige Plijster, die aan mijn voeteneind staat.
‘Wat denken we dat we aan het doen zijn?’
‘Nou, daarnet sliep ik nog.’ Zegt Fred terwijl hij een kussen over zijn hoofd trekt.
‘Ik zal dit aan professor Perkamentus moeten melden. Dit is ongehoord-’
‘Weet u wat ik ongehoord vind? Dat u ’s nachts dronken komt binnenwankelen mét gezelschap en geen aandacht geeft aan u patiënten.’
Geschrokken kijkt ze me aan. ‘Ik.. Dat… Niemand hoeft dat te weten.’ Ze wordt lichtjes rood en vertrekt dan naar haar kamertje.
‘Goed gedaan.’ Fred grijnst en drukt dan zachtjes een kusje op mijn lippen.
Maar hij buigt iets te ver naar voren, waardoor hij tegen mijn ribben drukt. Ik hap naar adem en mijn gezicht toont duidelijke pijn, want niet veel later staat Fred met Plijster naar mijn bed.
‘Hm. Het geneest nog gewoon en niet te veel druk op zetten, dan komt het wel goed.’ Zegt ze verveeld en sloft vervolgens terug naar haar kamertje.
Ineens komen George en Hermelien de Ziekenzaal binnen. ‘Nee, Hermelien, ik denk niet dat ze veel behoefte heeft aan huiswerk.’ Zucht George. ‘Mary!!!’ Gilt hij als hij bijna bij mijn bed is. (wow, wat veel ij’s xd) ‘Ze wil je vermoorden!’ Hij wijst naar Hermelien, die hem droog aankijkt.
‘Ik heb wat huiswerk voor je meegenomen, zodat je weer bij bent als je uit de Ziekenzaal mag.’ Ze legt een stapel boeken op het nachtkastje.
‘Dank je, maar hoe weet jij mijn huiswerk?’
‘Ik ben langs je leraren geweest en heb het even gevraagd.’ Ze haalt haar schouders even op. ‘Voor jou trouwens ook Fred.’
‘Ben je niet naar de lessen geweest?’ Verbaasd kijk ik hem aan.
Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik had me toch niet kunnen concentreren.’
‘Echt bedankt, Hermelien.’
Ze glimlacht naar me en gaat op een stoel naast mijn bed zitten. ‘Hoe gaat het nu met je?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Het gaat wel. Ze zegt dat ik het eind van de week weer weg mag.’
‘Zeg, waar was jij eigenlijk vannacht?’ George kijkt Fred geamuseerd aan. ‘Meestal stuurt Plijster je weg als het te laat wordt.’
Fred grijnst en kijkt naar mij. ‘Van Plijster hebben we de komende tijd geen last meer.’

YAY!