*~28~*

28.
Madara ! Itachi keek naar zijn oom. Madara grijnsde terug. “Ayumi-chan !, ik neem aan dat je al weet van ‘wat’ er moet gebeuren ?” Madara’s grijns werd nog breder. “O, wacht laat ik me eerst even voorstellen. Ik ben Madara, Itachi’s oom. Ik ben de ware leider van Akatsuki. Als de informatie die nu in deze kamer uitlekt dan weet ik je te vinden” Madara lachte weer. Iets dat Ayumi kippenvel veroorzaakte. Vandaar dat ze al een paar keer die rode gloed in zijn ene oog zag. Hij is Itachi’s oom en dus part van de Uchiha clan. Ze wist van Itachi’s daden, dat was haar al duidelijk gemaakt toen ze klein was. Ze wist het tenslotte van iedereen, natuurlijk niet tot in detail maar wel in grove lijnen. “Maar goed we hebben jullie hier geroepen voor een aantal eisen” Pein sprak en keek de twee jongeren aan. “We hebben een aantal eisen voor het kind” “Pardon !!??” Ayumi stond op en keek nu kwaad in de richting van de twee mannen. Ze voelde een hand om haar pols die haar weer terug trok in de stoel. Itachi’s blik was genoeg om er voor te zorgen dat ze niks meer zei. “Zoals ik al zei er zijn een aantal eisen voor het kind” Pein keek richting Madara zodat hij verder kon met praten. Madara knikte en hief zijn hoofd op. “Mijn eis is dat het een jongen moet zijn. Ik wil dat een jongen de akatsuki overneemt. Hij moet de sharingan kunnen gebruiken anders is hij nutteloos !! En we hebben maar één kind nodig meer niet” Ayumi voelde een rilling over haar rug lopen. Deze man was geschift. Wat al het een meisje is, wat dan ?!. Hopeloos keek ze naar Itachi. Zijn gezicht stond ook niet vrolijk en alsof hij haar gedachtes kon lezen stelde hij de vraag. “Wat als het uiteindelijk toch een meisje blijkt te zijn ?!” Er hing een doodse stilte in de slecht verlichte kamer. Madara liep naar de voorkant van het bureau en bukte zodat zijn hoofd tussen de twee van de tieners was. “Maak je geen zorgen, dan weet ik zeker dat Zetsu zo’n tussendoortje niet afslaat.” Hij lachte en ging weer recht staan. “Fuck you” Ayumi hoorde dat Itachi iets fluisterde en ze zag ook hoe Madara zich terug omdraaide. “Wat zei je ?” Madara’s stemk was fel en hard. “Ik zei, FUCK YOU” Itachi was gaan staan en stond tegenover zijn oom. “I-i-itachi ??” Ayumi stem klonk krakerig. Op dat moment activeerde ze beidde hun Sharingan. Pein zag hoe de haat zich in de ogen van de twee verspreidde en stond al op het punt ze te stoppen. “Pein hou je er buiten” Madara’s stem was kil en hij keek niet op of om van Itachi. “IK GA NIET AKKOORD MET JOU IDIOTE IDEËN !!!, JE BENT NIET GOED IN JE HOOFD” Itachi stond in een vecht houding terwijl hij schreeuwde naar Madara. “HET KAN ME NIET SCHELEN WAT JIJ VIND. MIJN WIL IS WET EN JIJ GEHOORZAAMT MIJ DAARBIJ” Madara haalde uit naar Itachi. Maar de jongen ontweek de vuist met gemak. Er ontstond een soort gevecht, maar telkens wisten ze elkaars aanvallen te ontwijken. Na een kwartier stonden de twee hijgend tegen over elkaar. “Ma-ma-Madara-sama ?!” Ayumi keek zenuwachtig. De twee mannen en Pein keken haar aan. “Wat !” Madara’s ogen waren nog steeds rood van de Sharingan. “Als het een meisje is, waarom mag het dan niet blijven ?” Madara gromde luid. “OMDAT IK NIET MEER DAN ÉÉN KIND HIER WIL ZIEN RONDRENNEN” “Maar wat nou als we iemand kunnen vinden die er voor kan zorgen ??” Ayumi hield haar adem in en keek naar de man voor hun. Opnieuw gromde hij luid. De sharingan in zijn ogen was verdwenen en hij draaide zich om. “Whatever” en toen verdween hij. Itachi stond nog steeds hijgend in het midden van de kamer. Ook zijn sharingan verdween en hij stond weer rechtop. “Jullie kunnen gaan” Pein slaakte een diepe zucht en liet zich in zijn stoel vallen. Opgelucht dat zijn kantoor niet compleet is omgebouwd.

“Itachi ?” Ayumi’s stem klonk een beetje triest. Itachi zei niks terug maar glimlachte zijn gerust stellende glimlach en sloeg een arm om haar heen. “We komen er door heen, dat kan ik je beloven.” Zwijgend liepen ze verder door de gangen onderweg naar hun kamer. Uit het niks rende de jongen met teveel energie voorbij. “Tobi duimt voor jullie. Tobi is a good boy” Lachend rende hij door naar de woonkamer. Een zenuw bij itachi’s oog begon te kloppen en hij smeet een kunai achter de man aan. “JIJ F*CKING ROODOOG WAAR DE F*CKING HELL WAS DAT VOOR NODIG” Beidde keken ze nu in het kwade gezicht van Hidan, Tobi was nergens meer te bekennen. Vloekend liep Hidan weg met de kunai nog steeds in zijn ene bil. “Wel goed gemikt” en klein lachje vormde zich op Ayumi’s gezicht, ze kuste Itachi zachtjes en samen vervolgde ze hun weg naar Itachi’s kamer.

Reacties onegai~