22. I'll kill him, not you

Uiteindelijk is Olette nooit verder gekomen dan Lief dagboek, die dag. De volgende dag hadden ze les, maar ze mocht nog steeds niet weg. 'Als ik gek was zou ik uit irritatie mijn benen vervloeken.' Blaise schoot ik de lach, 'Ik dacht dat je al gek was, mijn fout.' Ze pakte haar kussen en sloeg Blaise op zijn hoofd. 'Ik ben niet gek! Ik ben alleen een beetje anders, that's all!' Blaise grijnsde, 'Ja, anders op een gekke manier.' Olette sloeg hem weer een paar keer met de kussen. 'Oké! Geintje! Je bent wel gewelddadig!' Ze sloeg hem nog een laatste keer. 'Nee, maar ik verveel me dood. Ik zit hier al 6 dagen! Stomme benen! Kunnen ze niet een keertje gaan meewerken?' 'En daarom mishandel je me met een kussen?' Ze knikte. 'Geintje, maar ik verveel me echt hier.' Hij knikte. 'En... Is Draco langs gekomen?' Ze knikte. 'En is het bijgelegd?' Ze schudde haar hoofd. Hij keek haar verbaasd aan. 'Hij zei nog zo tegen me dat hij het zou goed maken. Ben zo terug, ik ga hem dwingen het goed te maken!' Ze grinnikte en pakte Blaise's hand voordat hij weg ging. 'Blijf nog, anders sterf ik -letterlijk- van verveling!' Blaise knikte en ze liet zijn hand los. 'Maar wat zei hij?' Ze zuchtte, 'Vraag het hem want ik heb geen zin om het opnieuw te moeten uitleggen.' Hij knikte, keek vragend, maar keek daarna weer normaal. 'Wat is je record?' Ze keek hem vragend aan. 'Ban blijven staan.' Ze schoot in de lach, 'Ik heb gister mijn record gebroken, anderhalf second!' Hij lachte weer, 'Een halve seconde meer dan eerst! Wat een wonder!' Zij keek blij terug. 'Niet te geloven!' Riep ze blij terug. 'Oké, laten we maar stoppen voor we gek worden.' Olette grijnsde en pakte haar kussen weer. 'Te laat!' Ze gooide de kussen naar Blaise en die viel op de grond. 'Wat krijgen we-' Madame Plijster was hun kant op gelopen. 'Als jullie niet rustig kunnen doen moet hij weg.' Ze keken elkaar aan, onderdrukte de neiging om te lachen en knikte. 'We zullen rustig zijn.' Zei Blaise zo onschuldig mogelijk. Ze knikte tevreden en liep weg. Olette schoot in de lach 'Ik dacht dat je haar nog mama erachter zou noemen. Serieus zo klonk je echt.' Hij keek haar boos aan, en daarna weer blij. Wat was Blaise toch een vreemde gast. "Maar daarom is hij mijn vriend." 'Mare, Olette. Ik moet naar de les.' Ze knikte. 'Jammer. Wat nou als je jezelf opblaast, dan zit ik hier niet in mijn uppie.' 'Ik wil niet mijn prachtige, ongelofelijke, niet te weerstaande zelf opblazen.' Olette rolde met haar ogen. 'Typisch. Maar ga dan snel naar de les, kom terug en vermoord Draco in de tussentijd niet wil je.' Blaise deed alsof hij nadacht 'Oké, oké en misschien.' Zei hij met een gigantische grote glimlach op zijn gezicht. 'Niks misschien! Ik vermoord hem wel, niet jij.' Blaise grinnikte. 'Oké dan, maar ik ga hem wel irriteren, en je houd me niet tegen!' Hij liep snel weg met een grijns. 'Tot vanmiddag!' 'Blaahaaise!!' Olette gaf een zucht. Typisch. Maar ze hoopte dat Blaise dat vermoord grapje niet serieus nam. Waarschijnlijk niet, want hij zei altijd dat ze geen humor had.

LALALALA!! NOG STEEDS HYPER!! LALALALA!! * stuiterd door de kamer*LALALALALA!!!