21. Luna's rainbow hair and wise words

Ze had nog maar 2 woordjes opgeschreven -Lief dagboek,- toen ze iemand aan zag komen met regenboog achtig haar. Het was maf, maar toch mooi. Het meisje had ze eerder gezien tijdens de lessen, Loena heette ze. Ze werd als gek verklaard door de Zwadderaars omdat ze het over niet bestaande wezens had of zo. Ze had vast een ongelukje gehad met wat ze ook aan het doen was. Olette keek weer naar haar dagboek en sloot hem, ze zou er later wel in schrijven. Ze keek weer naar Loena, en ze kon niks geks aan haar merken, ze had alleen wel van die grootte ogen. Maar dat vond Olette juist mooi, ‘Iedereen is mooi op zijn of haar eigen manier.’ Zei ze altijd, ook al kende ze toen niemand. Op Denn na dan, maar hij was wonderbaarlijk mooi. Ze moest eens over Denn gaan schrijven in haar dagboek, over hoe mooi hij is en hoe hij haar altijd heeft getroost. Loena stond opeens naast haar en ze schrok zich rot. ‘Hey! Jij bent Olette toch?’ Olette knikte. ‘Ik hoorde van wat er is gebeurd, ik hoop dat je je nu beter voelt.’ Olette knikte en glimlachte naar haar. ‘Ik voel me inderdaad beter dan eerst. Bedankt voor het vragen. Jij bent toch Loena?’ Loena knikte en stak haar hand uit. ‘Loena Leeflang, aangenaam kennis te maken.’ Olette pakte de hand van Loena en schudde die. ‘Olette Waterclear, Ook aangenaam kennis te maken.’ Ze lieten elkaars handen los en Loena ging op een stoeltje die naast Olette’s bed stond zitten, het was haar eigenlijk nooit opgevallen dat die er stond. Loena keek om haar heen, ‘Hoelang zit je hier al?’ Vroeg ze. ‘Al een paar dagen, 5 dagen.’ Loena knikte weer. ‘Wanneer mag je weg?’ Ze hield haar schouders op, ‘Geen idee, ik moet eerst weer mijn evenwicht kunnen vinden.’ Ze schrok een beetje van haar eigen woorden, zoiets zeg je toch niet meteen tegen iemand? Loena kan best snel dingen uit je krijgen dus, onbewust bij het slachtoffer en Loena zelf. Daar moest ze op letten. Of ze praatte haar mond gewoon te snel voorbij. ‘Ik heb een ongelukje gehad met mijn haar. Ik wou een spreuk oefenen en… Bam!’ Ze spreidde haar handen, ‘Mijn haar was een regenboog.’ Olette knikte. ‘Misschien kan ik helpen. En je haar is best mooi zo, erg indrukwekkend hoe je het zo gekregen hebt.’ Loena ging op het puntje van de stoel zitten. ‘Snotterfanten zijn nog indrukwekkender! Ze hebben zo’n prachtige vacht! Oké, die van eenhoorns zijn mooier maar ze zijn waarschijnlijk maar een haar trapjes verwijderd van de eenhoorn!’ Olette keek haar verbaasd aan. ‘Wat is een snotterfant? Wacht, laat me je eerst helpen.’ Ze zei een paar spreuken en Loena’s haar was weer normaal. ‘Bedankt. Nou snotterfanten zijn echt hele mooie wezens. Mijn vader vertelde altijd over snotterfanten en hij schrijft me erover en plaatst ook wel eens artikelen in De kibberlaar over ze. Hij heeft er zelfs eentje kunnen vangen! Vader heeft hem opgezet en aan de muur gehangen, ze hebben onwijs lange slagtanden.’ Olette keek geïnteresseerd naar hoe enthousiast Loena verder praatte over doe snotterfanten. ‘Wat doet jouw vader?’ Vroeg ze op eens. Olette stopte midden in haar ademhaling, ze kon Loena echt niet vertellen dat haar vader een dooddoener was. En ze wist niet wat haar vaders werk was omdat ze daar nooit interesse in heeft getoond, en ze mocht haar vader ook niet echt heel erg. ‘Loena jij zit toch in Ravenklauw?’ Loena knikte trots. ‘En jij in Zwadderich. Maar ik vind je niet op een Zwadd-’ ‘Zwadderaar lijken. Weet ik.’ Loena bestudeerde Olette opeens en ze voelde zich opeens heel ongemakkelijk. ‘Ik kwam Malfidus tegen op de gang, hij was boos. Waarom was hij boos?’ Olette hield haar schouders op. ‘Ik heb geen idee. Hij kwam, ik bood mijn excuses aan, hij werd boos en nam mijn excuses niet aan en liep opeens weg.’ Loena knikte. ‘Zijn jullie vrienden?’ Ze dacht na, waren ze nog wel vrienden? Wat hield een ruzie eigenlijk in? ‘We waren vrienden, maar ik weet nu niet of we nog wel of niet bevriend zijn. En ik snap ook niet waarom hij boos is, hij zegt omdat ik niet zoals andere Zwadderaars ben. En wat ik vooral wil weten is of ik nu ruzie heb met Draco of niet.’ Zo! Dat was eruit! Ze wou eigenlijk meer zeggen maar bedwong zich nog net op tijd. ‘Ik denk dat jullie nog vrienden zijn. Vriendschap kan niet opeens weg zijn, dat verdwijnt nooit. Er zal altijd wel een vriendschappelijk gevoel achterblijven en dat zal hem overmeesteren. Hij draait wel weer bij, en dan zal de misschien bestaande ruzie of misschien niet bestaande ruzie weg zijn.’ Olette keek naar Loena. Dat waren nog eens wijze woorden! Je kon zeggen wat je wou over Loena maar ze is onwijs slim, ze weet wat ze moet zeggen, wat ze moet doen en hoe vriendschap in elkaar zit. "Ooit weet ik dat ook."