Schrijfwedstrijd Headaches: Opdracht 1

Ik bel aan bij mijn beste vriendin en wacht rustig tot iemand opendoet. Dat duurt waarschijnlijk nog wel even, want ze is erg vaak laat. Nou ja, eigenlijk is ze altijd laat. Zelfs de wekker, die ik haar voor haar verjaardag heb gegeven, kan dat niet veranderen. En ja hoor, haar broertje doet open en roept meteen lachend: ‘Jessica is nog niet klaar!’ waarna hij gebaart dat ik binnen moet komen. Jessica komt langs stuiven. ‘Bijna klaar!’ gilt ze me toe. Ik kan niks anders doen dan met haar broertje meelachen. Ik heb zo veel geluk gehad de laatste tijd.

Ongeveer een maand geleden ging er nogal veel mis. Ik was niet zo lang geleden naar een nieuwe klas gegaan, zonder mijn vriendinnen. Het bekende verhaal, ze kozen een ander profiel dan ik. Ik zat gelukkig nog wel bij een paar bekenden. De eerste dag zat ik de hele dag alleen, en niemand besteedde echt aandacht aan me.
Ik vond het allemaal prima zo. Ik had mijn vriendinnen immers. Maar ja, out of side, out of mind. Mijn vriendinnen leerden steeds meer andere mensen kennen en gingen daar ook veel mee om, waardoor ik op de achtergrond raakte. En in mijn eigen klas had ik geen vrienden, ik zat altijd alleen. Als ik er zo op terugkijk, lijkt het echt op een standaard verhaaltje over een tiener die in de puberteit terechtkomt en allerlei problemen moet overwinnen.
En ja hoor, standaard probleem numero 3 kondigde zich aan. Het ging ook al zo geweldig tussen mij en mijn vriendje. Ik had hem al heel lang niet meer gesproken en gezien, dus ik wilde een keer afspreken. Ik probeerde hem op alle mogelijke manieren te bereiken, maar hij reageerde nergens op. Dat was echt de laatste druppel, aangezien hij dat wel vaker deed. Ik had er genoeg van en maakte het uit.
Gelukkig had ik nog wel iets om naar uit te kijken. Ik ben lid van een online forum, en ik zou een paar mensen van de site gaan meeten in Zwolle, de stad waar ik woon. Ik kwam erachter dat één van die mensen bij mij in de buurt woont en we zouden vooraf samen alvast wat inkopen gaan doen, zodat we tijdens te meet wat te eten hadden. Dat meisje was, zoals je misschien al kan raden, Jessica. Dat was een van de fijnste dagen van mijn leven tot nu toe. Jessica en ik gingen steeds meer met elkaar om en werden steeds closer. We hielpen elkaar met de problemen die we hadden en hadden het altijd gezellig als we samen waren, want overigens nog steeds zo is.

Samen met Jessica heb ik, in één maand tijd, zoveel gedaan en we hebben het over zoveel dingen gehad. Hoewel we soms nog wel merken dat we elkaar nog niet echt heel goed kennen, vind ik het fijn om bij haar te zijn. We hebben elkaar omhoog geholpen en ervoor gezorgd dat we allebei met opgeheven hoofd door het leven kunnen gaan, ondanks het feit dat we fouten hebben gemaakt. Ik heb van Jessica geleerd naar de fijne kant van het leven te kijken en van elk moment te genieten, ook als het niet goed lijkt te gaan. ‘Vallen is goed, zolang je, met of zonder hulp van anderen, maar weer opstaat!’ Dat is wat ze maar bleef herhalen, tot ik zelf inzag dat ze gelijk heeft.
Mijn vriendschap met Jessica heeft me ook een nieuw motto opgeleverd. Volgens haar is het te lang, maar ik vind het goed. Zolang het me maar helpt om het leven tot een feestje te maken, vind ik het goed. If you feel like you may fall, just look on the brightside of life, instead of ruining the happy moments with your sorrows.