44°

Hij kalmeerde wat door mijn stem. ‘Hij blijft een vampier, en jij blijft bloed hebben! Hij kan je nog wat doen!’ zei hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Wat een domme reden’ ik rolde mijn ogen ‘Anders was ik toch allang dood geweest, met een kasteel vol mensenbloeddrinkende vampiers’ zei ik. Hij keek me boos aan. ‘Ik heb liever dat je iemand menselijk vind’ zei hij. Ik keek hem aan. ‘En dan? Ik blijf altijd zestien, het is niet echt een leeftijd dat een normaal mens je ten huwelijk vraagt en ook nog kinderen krijg. Voor mij is het dus vampier of weerwolf, maar aangezien er hier geen weerwolven zijn’ zei ik rustig. ‘Hael, doe dit niet! Ik verbied het je!’ zei hij bozer dan eerst. ‘Waarom zou jij me het kunnen verbieden?’ vroeg ik, nog steeds rustig. ‘Omdat ik je vader ben!’ riep hij. ‘Wel een vader die ik pas een maand ken!’ schreeuwde ik. Ik kalmeerde mezelf door rustig adem te halen. Alec stond stil. ‘Oke, ga alsjeblieft weg, ik heb geen zin in ruzie, vooral niet als iedereen meegeniet’ zei ik en ik ging weer liggen. Ik hoorde een zucht en later hoorde ik de deur zachtjes dicht gaan. Er rolde weer een traan over mijn wang, wat ben ik toch een huilebalk. Zachtjes hoorde ik de deur weer opengaan. ‘Hael? Gaat het?’ hoorde ik Santiago vragen. Ik antwoorde niet en veegde ruw mijn tranen weg, maar ze bleven komen. Ik hoorde de deur weer dicht gaan en hoorde voetstappen richting het bed lopen. Een hand streelde mijn haar. ‘Hael?’ vroeg hij weer. ‘Alsof je dat niet gehoord heb’ antwoorde ik zacht. Ik voelde beweging op mijn bed. ‘Ik heb het vanaf “Hael doe dit niet!” gehoord’ zei hij zacht. Ik knikte. Dat is genoeg, de rest gaat hem niet aan, straks gaat hij nog weg omdat hij bang is voor Alec! ‘Wil je het me vertellen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. Het leek alsof hij knikte omdat ik geen antwoord kreeg. Ik draaide me om en zag dat Santiago naast me op mijn bed lag. Hij keek naar me. De tranen rolde nog steeds over mijn wangen. Zachtjes veegde hij de tranen weg. Ik glimlachte zwakjes naar hem. Hij glimlachte terug en trok me tegen hem aan. Verbaasd keek ik hem aan, dat had ik niet verwacht. Ik gaapte weer. ‘Ga maar slapen’ zei hij. Ik knikte en nestelde me tegen zijn borst. Ik sloot mijn ogen en viel rustig in slaap.