43°

Om half negen had ik het woordenboek helemaal gelezen en ik snapte de helft al goed. Ik zuchtte en ging rechtop zitten. Santiago was er nog steeds niet en ik begon moe te worden. Ik gaapte en ging weer liggen, als hij er over een half uur nog niet was dan ging ik slapen. Maar dat ging niet zoals ik wou want ik viel meteen in slaap. Ik werd wakker door de krakende deur. Verward keek ik op. Santiago stond in de deuropening. ‘O, sorry. Ik wist niet dat je sliep’ zei hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Non importa’ zei ik. Hij glimlachte. ‘Geoefend?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Dat maakt het al meteen makkelijker’ zei hij. Ik gaapte en klopte op het bed. Hij kwam naast me zitten. ‘Che altro sai?’ vroeg hij. Ik moest even nadenken. ‘Dichiarazioni’ Hij knikte. ‘Het is meer een accent, de uitspraak is meestal al meteen goed. Italiaans is geen moeilijke taal, je moet alleen goed leren’ vertelde hij. Ik knikte. ‘Waar leer je makkelijker door? Via een leraar of via boeken?’ vroeg hij. ‘Libro’ antwoorde ik. Hij knikte en pakte een boek die hij op de grond had gelegd. ‘Dan heb je mij niet meer nodig’ zei hij met een teleurstelling in zijn stem. Ik pakte het boek aan. ‘Sfortunatamente’ fluisterde ik. Door zijn glimlach wist ik dat hij het gehoord had. ‘Dan laat ik je nu wel weer slapen’ zei hij. Ik knikte en legde het boek op mijn nachtkastje. ‘Buonanotte’ zei ik. Hij glimlachte. ‘Dormire bene’ zei hij terug. Ik keek hem verbaasd aan, dat woord kon ik nog niet. ‘Slaap lekker’ lachte hij en hij verliet mijn kamer. Toen ik net goed lag werd de deur weer open gegooid, maar dit keer was het bedoeld om me wakker te maken, dat kon je horen. Geïrriteerd draaide ik me om en ik keek in het kwade gezicht van mijn vader. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Ik wil niet dat je iets krijgt met Santiago!’ riep hij boos. Ik ging rechtop zitten. ‘Waarom niet?’ vroeg ik rustig.