~ O11.

Elena

Ik keek naar de twee lachende personen die er te zien waren op de foto. Mam en pap. Ik moest zelf lachen omdat ze er zo gelukkig uitzagen, maar tegelijkertijd vulden mijn ogen zich ook met tranen. Er ontsnapte eentje en ik pinkte hem onmiddellijk weg met mijn vinger. Ik besloot om hen nog eens een bezoekje te brengen. Ik zet de foto weer op zijn plaats en loop de trap af. ‘Jer, ik ga even naar mam en pap. Zeg je dat ook even tegen Jenna als ze terug komt?’ een direct antwoord kreeg ik niet. ‘Ja, tuurlijk..’ antwoordde hij zuchtend. Sinds mam en pap dood zijn, geeft Jeremy ons de schuld. Nou ja, eigenlijk weet ik niet hoe ik zijn reacties moet opnemen. In ieder geval doet hij bot tegen mij en Jenna. Hoe hij tegenover zijn vrienden doet, weet ik niet. Jeremy is mam en pap niet een keer komen bezoeken na de begrafenis. Volgens mij heeft hij het er heel moeilijk mee en kan hij zich gewoon niet wennen aan dit nieuw leven. Ik probeer er het beste van te maken. Mam en pap zijn weg, en er is niets dat we eraan kunnen doen. Het begon hevig te regenen, maar dat hield me niet tegen om even met mam en pap te praten. Er waren enkele mensen op het kerkhof, je kon ze gemakkelijk tellen. Al snel ze zag ik het vertrouwde graf van mam en pap. Ik ging zitten en bekeek het graf. Ik opende mijn mond en deed hem dan weer dicht. Er kwam geen enkel woord uit mijn mond. Niet eens een letter. Het leek alsof ik niet meer kon praten, maar alleen kon denken. Normaal vloeide de woorden uit mijn mond, maar vandaag niet. Uiteindelijk kwamen de woorden stilaan in me op. ‘Mam, pap…ik weet dat ik..een paar dagen niet meer ben langs geweest. Ik had geen verhalen meer om met jullie te delen. Ik had het zo druk met het verwerken dat Stefan en Damon in feite vampiers zijn en ook het feit dat…mijn beste vriendin, Bonnie een heks is. Ik wist niet eens dat al die dingen echt bestonden en nu moet ik er mee leren leven. Het is allemaal zo verwarrend, maar ik probeer het te accepteren. Ik hou van Stefan, dus moet ik er mee leren leven dat hij een vampier is. Mijn leven is…’ mijn gsm begon te trillen en ik haalde hem uit mijn broekzak. Het was tante Jenna. ‘Hallo?’ ‘Elena! Waar ben je?’ ‘Op het kerkhof. Heeft Jeremy je dat dan niet gezegd?’ ‘Neen, hij zei dat hij niet wist waar je was.’ Ik rolde met mijn ogen. ‘Kom je me even helpen met het opruimen van de spullen van je ouders?’ ‘Oké, ik kom.’ Ik steek mijn gsm weer weg en sta op. Mijn aandacht word getrokken door een gedaante iets verder op. Met trage pasjes loop ik richting de gedaante. Naarmate ik dichter kwam, hoorde ik luid gesnik. Ik was dicht genoeg om te zien dat het een meisje was. Ik loop onmiddellijk naar haar toe en zie dat ze helemaal doorweekt is. Haar make-up was uitgelopen en ze trilde helemaal. ‘Het is oké, ik help je wel.’ Het meisje twijfelde even, maar nam dan mijn vertrouwen. ‘Ik breng je wel naar huis.’ Het meisje schudde haar hoofd. ‘Pap.. mag me.. niet zo zien.’ Zei ze nog steeds snikkend. ‘Dan kom je met mij mee en dan leg je me alles uit terwijl ik je een warm deken geef en warme chocolade melk, oké?’ ik lachte en ook bij haar verscheen er een lichte glimlach. ‘Dank je.’ ‘Je kan me voor te beginnen al je naam zeggen.’ ‘Alicia.’ ‘Elena.’ Zeg ik en geef haar een bemoedigend schouderklopje. ‘Wel Alicia, we gaan er een leuke avond van maken.’ Als we bij de auto zijn, stapt Alicia in en daarna ik. Thuis aangekomen, gaan we onmiddellijk naar de woonkamer. Tante Jenna was nog al bezig met het opruimen van pap en mams spullen. ‘Is het goed als Alicia hier voor een nachtje blijft?’ tante Jenna knikt en doet dan weer verder. Ik geef Alicia een warm deken en sta op om de choco te gaan maken. ‘Elena, dit is al meer dan genoeg. Laat die choco maar zitten.’ ‘Echt? Anders maak ik…’ ‘Elena.’ Alicia schud lachend haar hoofd. Ik ga terug naast haar zitten. ‘Dus, vertel me maar wat er is gebeurt.’