06- Meet the Cullens, niet zoals gepland

De vlucht was lang, en saai, maar gelukkig was ik niet alleen. Het was nog altijd wennen om Felix in gewone kledij te zien, zonder zijn cape. Net toen we op het vliegtuig waren gestapt, herinnerde ik me nog iets belangrijks. Niet dat ik Felix kon dwingen om me aan te kijken, maar ik kon het toch proberen? Gelukkig had hij door dat het nogal zou opvallen als ik aan zijn gezicht draaide en hij niet bewoog, of hij wou me eens mijn zin geven. Ik keek in zijn ogen, die me heel donker leken. 'Hoe lang is het geleden?' vroeg ik nogal argwanend, want ik wist dat hij mijn bloed wel goed vond ruiken. 'Van' hij keek even naar zijn klok 'gisterenmiddag, aangezien het nu 1 u 's nachts is.' zei hij. Ik was nog steeds niet op mijn gemak, ze leken heel donker. 'Contactlenzen, weet je nog? zoals Heidi ze draagt. Wonderlijk dat je niet gemerkt hebt dat Jane's ogen paars waren.' zei hij lachend. Natuurlijk had ik het wel ergens opgemerkt, maar mijn onderbewustzijn had het niet opgenomen, ik was wel meer rare ogen gewend. Oké, paars zou ik niet normaal gevonden hebben, maar Heidi had dat de helft van de tijd ook.
Na een veel te lange tijd waar ik bijna de hele tijd geslapen had, hoorde ik de intercom omroepen dat we onze gordels moesten aandoen om te landen. Felix was het niet echt van plan, een van de stewardessen kwam hem zeggen dat hij zijn gordel moest om doen. Ik zag hem kijken en probeerde hem een duw tegen zijn been te geven, hij keek niet eens om, maar deed toch zijn gordel om. Hij ging met zijn vingers door mijn haar, waarschijnlijk trok het op niets, ik woelde veel in mijn slaap. Heel snel gaf hij een kus op mijn voorhoofd. ik wist even niet wat te doen, dan kwam er iets anders in mijn hoofd op. 'Aro' zei ik zacht. Hij haalde zijn schouders op, glimlachend. 'Dat is jou probleem niet.' fluisterde hij in mijn oor. ik huiverde van de kou.
Op de luchthaven hadden we geen enkel probleem gehad. Felix had een of andere auto "geleend" van een "vriend", het verbaasde me dat er niemand had opgekeken toen het alarm afging, want als deze auto geen alarm had, dan was ik sinterklaas, en dat was ik zeker weten niet.
Felix kende zijn weg goed in Washington, hij reed sneller dan hij eigenlijk mocht, maar ik had er geen probleem mee. Heel even was er zon, maar blijkbaar had Felix heel goed gekeken hoe doorzichtig de ramen waren. het duurde een hele tijd eer Felix me wakker maakte. 'Wakker worden, slaapkopje. We zijn bijna waar je heen wou, of waar je op zijn minst je brief moest afgeven.' zei hij. ik voelde me stijf van de hele tijd stil te zitten, Het was duidelijk dat Felix er geen last van had. Hij parkeerde de auto aan de kant van de weg en deed zijn cape weer aan. Het begon al donker te worden, hoewel er eigenlijk geen zon geweest was. Felix leidde me naar een oprit die heel goed verstopt was tussen de de bomen en struiken. Felix had amper honderd meter gelopen, of ik hoorde gegrom van achter me komen. Felix trok zijn bovenlip op en draaide me met het geluid, rond mij. Ineens kwam een reusachtige grijze wolf aan, en aan de andere kant van de baan dacht ik een nog grotere zwarte wolf te zien. 'Dus dit zijn de transformators waar jullie het over hadden.' zei ik zacht. De grijze wolf kwam grommend op me af. Meteen stond Felix voor haar. 'Doe hem niets, Felix.' zei ik snel. 'Wij zijn hier niet om te vechten of ruzie te zoeken. ALs we niet welkom zijn, begrijp ik dat. We zoeken geen ruzie, dus ik denk dat we beter kunnen gaan.' Ik nam mijn tas en zocht naar de brief van Aro. heel traag liep ik naar de wolf, ik probeerde in zijn ogen te blijven kijken. 'Deze is voor Carlisle, of voor de leider van de Cullen clan. We gaan, of ik op zijn minst.' zei ik. Meteen liep Felix achter me aan. ik had de brief op de grond gelegd, ik had geen zin om mijn hand bij de bek van de wolf te brengen. Dat zag ik niet zitten, want de wolf zond vijandigheid uit. 'Doe ze de groeten, of niet.' riep ik van over mijn schouder. Felix wou me duidelijk zo snel mogelijk weg krijgen hier. zodra we in de buurt van Seattle kwamen, haalde hij iets af dat ik kon eten terwijl we reden, want hij vroeg me waarheen ik wou nu ik niet welkom was bij de cullens. Waarschijnlijk hoopte hij om terug te keren naar Volterra, maar ik had andere dingen in gedachten. 'Waar gaan we heen?' hmm, heel even twijfelde ik, maar ik probeerde om zo zelfzeker mogelijk over te komen.
'Aro heeft het soms over de 'krachten' die ik zou kunnen bezitten, en over Eleazar. Komt die niet van de CLan in Denali?' Felix knikte. 'ALs je denkt dat zoiets je gelukkig maakt, is het goed voor mij.' hij keek naar de wegmarkering en draaide meteen om. Blijkbaar was hij al aan een mogelijke terugkeer begonnen.