42°

De vrouw knikte naar Santiago en liep naar buiten. Santiago draaide zich om, toen hij mij zag glimlachte hij weer. ‘Hey’ mompelde ik. Hij knikte naar me en liep naar me toe. ‘Had je dat gehoord?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik kan geen Italiaans’ zei ik. Hij knikte. ‘Ik kan het je wel leren’ zei hij. Ik glimlachte. ‘Graag’ zei ik. ‘Ik kan vanavond wel even naar je kamer komen’ zei hij. Ik knikte. ‘Is goed’ zei ik. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen toen hij zich omdraaide. Ik liep het trappenhuis weer in en rende naar mijn kamer. ‘Pap? Wat doe jij hier nog?’ vroeg ik. Hij keek me aan. ‘Je was maar twee uurtjes weg en ik was nog niet geroepen’ zei hij. Ik knikte en ging weer naast hem zitten. ‘Nog wat gekocht?’ vroeg hij. Ik knikte en haalde het jurkje uit de tas. ‘Leuk’ zei hij. Ik zag aan zijn blik dat hij er helemaal geen verstand van had. Ik grinnikte. ‘Ga maar weg pap, je had niet echt van meidendingen’ grinnikte ik. ‘Logisch, ik ben een man’ lachte hij en hij liep mijn kamer uit. Ik stond op en liep naar de boekenkast die op de gang stond. Tot mijn geluk lag er een woordenboek Italiaans. Ik pakte het boek en liep terug naar mijn kamer, alvast studeren voor vanavond. Kan misschien nog goed uitkomen ook, ik leer snel. Ik ging op mijn bed liggen en begon het door te lezen.