Foto bij ~15~ missing gustav

oke het laatste hoofdstuk dat ik hem geschreven voor deze storry was echt 2 jaar geleden ofzo, maar vond het nog wel een leuk verhaal om te schrijven dus ga weer verder ermee, als jullie het ten minste nog leuk vinden. laat het ff weten!
het is niet zo groot stukje omdat ik nog niet weet of ik er mee verder moet, als ik doorga word het wel weer langer

Als ik elk setje heb gepast en heb geshowt aan bill. Vouw ik ze netjes op en stop ze in de kast die in de kamer staat. Bill had me gezegd dat ik hier wel kon slapen. Als ik daarmee klaar ben loop ik weer naar beneden. Ik zie bill op de bank tv kijken, en ik spring er dan ook maar naast.
Ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht maar hij reageert niet. Ik hoor het woord prinses en draai ook gelijk mijn hooft naar de tv. Daar is een foto te zien. Ze vergroten de foto uit en ik zie een mega grote foto van mezelf. Na een korte stilte gaat de nieuwslezer weer verder: “ politie beweerd bewijs te hebben gevonden dat zou kunnen leiden naar de beroemde band tokio hotel, maar meer hierover wil de politie niet kwijt” oh nee. Nu heb ik hun ook nog ik gevaar gebracht. Bill zet de tv weer uit en kijkt me aan. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen. “het spijt me zo” fluister ik verdrietig. Bill schud zijn hoofd: “het maakt niet uit, tokio hotel overleefd het wel. Ik maak me nu meer zorgen over jou” ik kijk hem aan en lach verdrietig naar hem. Hoe kan ik nou zo egoïstisch zijn. Het enige wat ik wou was een beetje vrijheid. Maar ik wou het niet op deze manier. Ik wil hun verder ook geen problemen geven. En dit is nou niet echt wat je noemt vrijheid. Mee de rest van me leven hier verstoppen en nooit meer zomaar naar buiten kunnen. Dan ben ik thuis beter af. En dan hoeven bill en gustav niet zo veel moeite te doen voor mij. Als ik aan gustav denk word ik gelijk weer verdrietig. Hoe lang zou het duren voordat ik hem kan zien? Weet hij waar we zijn? Maakt zich erg zorgen over mij? Of kan het hem niks schelen? Zoveel vragen spoken der door mijn hoofd. Ik word uit gedachte getrokken door bill: “zullen we eten, ik heb pizza's voor ons meegenomen” ik knik en samen lopen we naar de keuken we baken de pizza's en gaan weer voor de tv zitten. Als de pizza's op is, naja de helf, zit ik vol en zeg tegen bill dat ik alvast naar bed ga. Ik loop de trap op, de slaapkamer binnen en plof op het bed neer. Het duurt niet lang voor ik in slaap sukkel.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen