Proloog

Ik keek in de ijzig koude ogen van de vijand, wetend dat de mijne net zo vol met haat en weerzin waren. Mijn vastgeklampte vuisten trilden van woede, mijn van energie ruisende bloed eiste een manier om de kracht kwijt te raken..

Ik kon niks doen.
Wat net nog zo belangrijk was, vaagde onmiddellijk weg. Het enige wat nu telde was hij - de vijand - en de schreeuwende gedachte dat ik moest winnen.

Heel de wereld verdween, plaats makend voor dit krankzinnige spel.. Wie levend zou blijven in dit gevaarlijke gebouw en de ander zou verslaan, was de winnaar.
De verliezer zou gruwelijk sterven.


Het was onvermijdelijk, en we wisten het allebei:
Het spel was begonnen!