40°

Toch ging ze weer zo eng naar me glimlach. ‘Jane, kap ermee! Ik ga Alec nog roepen hoor’ dreigde ik, niet dat het iets zal helpen. Ze zei niets en bleef glimlachen. ‘Alec!’ riep ik. Nog geen tel later stond hij in mijn kamer. ‘Is er iets?’ vroeg hij. Ik wees naar Jane. ‘Neem haar alsjeblieft mee’ zei ik. Hij lachte en trok Jane de kamer uit. Hij liep terug naar me. ‘Ik vind haar glimlachend nog enger dan als ze haar gave gebruikt’ grapte ik. Hij lachte weer. ‘Klopt’ zei hij lachend. ‘Weetje, het is best raar om jou mijn vader te noemen’ zei ik. ‘Dat begrijp ik’ zei hij. ‘En het is ook raar dat Jane mijn tante is, jullie zijn meer vrienden dan familie’ vertelde ik. Hij knikte. ‘Wat doen jullie hier overdag eigenlijk?’ vroeg ik. ‘Ons werk, vampiers straffen, opdrachten doen’ zei hij. Ik knikte. ‘Wat moet ik hier overdag doen?’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. ‘Wat jij wilt, jij kan naar buiten zonder dat je huid gaat schitteren’ zei hij. Ik glimlachte, gelukkig kan ik dat wel. Ik pakte mijn tas en haalde mijn portemonnee eruit. Ik zuchtte, ik had dan wel ruim driehonderd pond, maar hier betaal je met euro’s, dus heb ik er niets aan. Alec volgde mijn blik en pakte mijn portemonnee uit mijn handen en rende de kamer uit. Verbaasd keek ik hem na. Na een paar tellen kwam hij terug. Hij gaf mijn portemonnee terug en ik keek erin. Mijn ponden waren weg en er zat vier keer zo veel euro’s in. Ruim duizend euro. Ik schoof mijn portemonnee terug in zijn handen. ‘Dat neem ik niet aan’ zei ik. Hij schudde zijn hoofd en gaf het terug. ‘Neem nou maar, ik kom toch nooit buiten om iets te kopen’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Absoluut niet’ mompelde ik. ‘Ik ben je vader, zie het maar als een cadeautje voor al die jaren’ zei hij. Ik zuchtte. ‘En dat is nog maar het briefpapier’ lachte hij. Ik zuchtte nog dieper. ‘Bedankt pap’ zei ik en ik drukte een kus op zijn wang. Hij glimlachte naar me. En toch was dit alles raar voor me. Ik stond op en liep mijn kamer uit. Alec bleef zitten op mijn bed en keek me na. Langzaam liep ik de trappen af naar beneden, en dat waren heel veel trappen kan ik je zeggen! Maar toen ik de hal in liep werd ik afgeleid door de mooiste stem ter wereld. ‘Hael?’