Hoofdstuk 5

Toen ik naar het 5e uur, om half 2 dus naar huis fietsten dacht ik na over wat er gisteren gebeurt was en een pijnscheut streelde mijn hart. Ik zetten mijn telefoon harder zodat de muziek boven het stemmetje binnen in mij kwam, maar het werkte niet. Mijn hersens bleven malen over gisteren en voor ik het wist was ik al thuis. Ik opende de poort en liep sjokkend naar de schuur om mijn fiets binnen te zetten en daarna zelf naar binnen te gaan om een koud glas ice tea te drinken. Mama keek me met haar mooie ogen aan die deze keer niet straalde nu ik thuis kwam. Ik besloot te gaan zitten en met haar te praten over wat er gisteren gebeurt was. Praten lucht altijd op dat heb ik geleerd toen ik Zeeland was.In oktober 2008 was ik weggelopen. Ik was weggelopen voor alles, ik kon voor wat er nu allemaal afspeelt niet met niemand praten en was bang voor mijn vader en wilde alle ruzie's vermijden. Ik was weggelopen met een ander meisje dat iets ouder was dan mij. Ik dacht er wel degenlijk bij na en in de trein voelde ik ook vreselijk veel kriebels in mijn buik. We gingen in Friesland slapen bij de oma van het meisje waarmee ik weg was gegaan. Maar naar twee dagen had ik het opgegeven en nam de telefoon eindelijk op na de middag kregen we geld van het meisje haar oma voor de trein en gingen we weer terug naar huis. Nou ja eigenlijk naar Amsterdam en daar werden we opgehaald door de oude stiefvader van het meisje waarmee ik was. Mijn oma de moeder van het meisje waarmee ik weg was een vriend van mijn vader haalde ons op bij de oude stiefvader van het meisje wat toen een vriendin was. Toen we in de auto zaten onderweg naar brabant vertelde oma dat ze een gezwel in haar buik had en de tranen stroomde overnieuw over mijn wangen en ik legde mijn hoofd tegen mijn vriendin en ze trooste me tot dat ik stil werd en ik met horten en stoten weer normaal adem probeerden te krijgen. Toen we bijna thuis waren begonnen de tranen overnieuw te stromen het idee dat de hele keuken vol zat met mensen die pijn haden deed mij pijn. We kwamen aan bij de poort en mijn vader en moeder en de stiefvader van mijn vriendin stonden ons op te wachten. Ik werd helemaal dood geknuffeld door mijn vader en moeder en ze vroegen wel tien keer of ik nog helemaal heel was. Toen we met z'n alle de keuken binnen liepen schrok ik Mijn opa's waren er een vriendin van mij en mijn oom. Kort daarna heeft mijn moeder met mijn oom gebeld omdat het weer niet goed ging met mij en die heeft contact opgenomen met jeugdzorg. En jeugdzorg heeft met mij mijn vader en mijn moeder een gesprek gehad, en ze hebben besloten mij naar mijn oom en tante in Zeeland te sturen. Ik wa snatuurlijk erg boos en heb emmers vol gejankt maar stiekem diep van binnen was ik blij en opgelucht. Ik kreeg eindelijk rust! in Zeeland was bijna alles perfect, ik had strikte regels waar ik me aan moest houden en deed mee in het huishouden. In het begin was het heel erg wennen aan zo'n nieuw ritme maar toen ik eraan gewend was had ik eindleijk de rust en de liefde die ik naar zo'n lange tijd heb verdient. Toen ik weer weg moest leek het of ik net een vakantie achter de rug had, Ik was vrolijk opgewekt en erg uitegrust. Allen de pijnsteken die ik een tijd lang heb gehad kwamen weer terug, Ik moest terug naar huis. De laatste minuten dat ik daar was is gekust geknuffeld en vooral gehuild. Toen ik en mama in de auto zaten en mijn oom tante en neefje uitzwaaide, voelde ik me raar heel erg raar.Het voelde of ik gewoon mijn thuis verliet,wat natuurlijk niet zo was want in Brabant was mijn thuis. Eenmaal thuis aangekomen, toonde ik verdriet en blijschap aan iedereen en was ik helmaal gevuld met vreugde. Maar er was een ding wat ik wilde hebben en dat was dat het hier in mijn eige thuis net zo werd als in mijn thuis in zeeland. Dat kwam niet goed aan op mijn vader en die vluchte weg voor al mijn regels en mijn wijze praat. Hij liep kwaad de deur uit en ik was ten einde raad. Ik dacht dat ik het goed deed.