Forgive

Er waren maanden verstreken en gillwas geen newborn meer.
Het was haar moment om met het nieuwemeisje te praten. Zonder haar te vermoorden.
Gill heeft me wijsgemaakt dat ze alleenmet haar wilt zijn.
En dat doe ik. Hoezeer ik haar ook haat, ik heb geen keuze.
Ik was degeene die haar naar Abelone toe moest brengen.
We liepen door de gAngen en zeiden geen woord tegen elkaar.
Misschien komt dat doordat gill bang voor me is.
Ik had mijn handen ook niet om haar keel moeten sluiten. Ja dat was stom van me.
Het kamertje was in zicht . Gill was bang en ongeduldig . Ik zag het aan de manier hoe ze liep.
Ik drukte mijn hand op de deurklink en liet gill binnen. Ik keek haarwaarschuwend aan.
Ze snapte de hint en liep langzaam naar binnen.
Ik deed de deur achter haar dicht, en bleef nog even staan om te kijken hoe het gaat.
" hey.. Het spijt me wat ik gedaan heb in afrika " hoorde ik gill zeggen.
" het geeft niet eigenlijk ben ik blij dat je dat hebt gedaan " zei Abelone blij.
" Huh wat ? Waarom ?.."gill werd nieuwschierig.
" door jou heb ik de ware gevonden... Jacob."
" echt waar ?"
Ik merkte dat het klikte tussen hun.
Dat ze wat met Jake had wist ik al.
" ik uhh... Ben zwanger..." Abelone bloosde.
Ik gooide de deur open.
" JE BENT WAT? " ik werd woedend
" JE BLIJFT VAN JAKE AF!!! HIJ IS VAN RENESMEE! " ze schrokken allebij van mijn felle reactie.
Het bleef een tijdje stil .
Niemand durfde wat te zeggen.
" weet renesmee het al..?"
" jacob wilthet haar vandaag vertellen." fluisterde Abelone van angst.
Dat luchtte me wel op.
Ze verzwegen het tenminste niet.
" jongen of meisje ...?" vroeg ik.
Mijn niewschierigheid verbaasde haar.
" dat weet ik nog niet... " zei ze iets gerustgestelder.
Ik liep de kamer uit .
Dat staat misschien een beetje lullig. Maar daar denk ik nu niet aan.
Ik moet er voor mijn dochter zijn.
Ik krijg ook steeds meer begrip voor gill.
Aan ware liefde kun je niets doen.
Ik zag Alice aan het einde van de gang lopen.
Renesmee kwam huilend langs haar en liep naar mij toe.
Ik wist wat de reden was en sloeg een arm om haar heen .
" hij ... Hij heeft me ... Uitgeprent " snikte ze.
Uitgeprent? Ik wist niet dat dat kon.
" stil maar meisje ... " stelde ik haar gerust.
" alles komt goed "